Saturday, July 25, 2015

வைகை நதி நாகரிகம் !


மதுரை மண்ணுக்குள்... ரகசியங்களின் ஆதிநிலம்! - 1

சு.வெங்கடேசன்படங்கள்: ஸ்ரீராம் ஜனக், கே.ராஜசேகரன்
ரு காட்சியை, கற்பனை செய்து பாருங்கள்... ஒரு வீட்டுக்குள் உட்கார்ந்து இரண்டு பெண்கள் தாயம் விளையாடுகிறார்கள். அவர்களில் ஒரு பெண், கழுத்தில் முத்துமணி மாலை அணிந்திருக்கிறாள். தூய வெண்ணிற முத்துக்களின் ஒளி, வீடு முழுவதும் சிதறியபடி இருக்கிறது. அது போதாது என, காதுகளில் பளிங்கால் ஆன பாம்படம் அணிந்திருக்கிறாள், அது முத்துமணி மாலையின் ஒளியையும் விஞ்சுகிறது. அவளோடு எதிரில் உட்கார்ந்து விளையாடிக்கொண்டிருப்பவளோ, தனது கழுத்தில் ஆப்கானிஸ்தானில் கிடைக்கும் மூலப்பொருளைக் கொண்டு செய்யப்படும் சூது பவளத்தால் ஆன (Carnelian) மணிமாலை அணிந்திருக்கிறாள். அதன் அழகு எல்லையற்றதாக இருக்கிறது. இருவரும் விளை யாடிக்கொண்டிருக்கும்போது தாகம் எடுக்கிறது. உள்ளே இருக்கும் சிறுமியிடம் நீர் கொண்டுவரச் சொல்கிறார்கள்.
வீட்டுக்குள் இருக்கும் சிறுமி, ஓடோடி வந்து ரோமானியக் குவளையில் தண்ணீர் கொடுக்கிறாள். கொடுப்பவளின் கையில் சித்திரம் வரையப்பட்ட சங்கு வளையல் சரசரக்கிறது. அவர்கள் தண்ணீரை வாங்கிக் குடித்துவிட்டு மீண்டும் தாயக்கட்டைகளை உருட்டுகிறார்கள். அவர்களின் உள்ளங்கையில் இருந்து உருளும் தாயக்கட்டைகள் தந்தத்தால் செய்யப்பட்டிருக்கின்றன.
சுமார் 2,500 வருடங்களுக்கு முன்னர் மதுரையில் அரங்கேறியது இது என்றால், நம்புவீர்களா? ஆனால், இந்தப் பொருட்கள் அத்தனையும் மதுரையில் இப்போது நடக்கும் அகழாய்வில் கிடைத்திருக்கின்றன. ஒரு சங்க காலக் குடியிருப்புக்குள் நம் கற்பனைக்கு எட்டாத ஒரு வாழ்வை 2,500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே வாழ்ந்திருக்கிறார்கள் மதுரை மாந்தர்கள். இங்கு கண்டெடுக்கப்பட்ட பொருட்கள் ஏற்படுத்தும் ஆச்சர்யத்தைவிட, கூடுதல் ஆச்சர்யத்தை ஏற்படுத்தும் செய்தி ஒன்று உண்டு. அதுதான் அகழாய்வு நடக்கும் இடம்.
தென்னந்தோப்புக்குள் நடக்கும் அகழாய்வாக இந்த இடம் இருந்தால், நமது வியப்பு ஒரு கட்டுக்குள் அடங்கும். ஆனால், நமது வியப்பு கட்டுக்குள் அடங்காதபடி மேலெழக் காரணம், பாண்டியர்களின் பழைய தலைநகர் எனச் சொல்லப்படும் மணலூரின் கண்மாய்க்கரை மேட்டில்தான் இந்தத் தென்னந்தோப்பு அமைந்திருக்கிறது என்பது.
காலத்தின் கரங்களால் இறுகப் பூட்டப்பட்ட மதுரை என்ற ஓர் ஆதி ரகசியத்தின் கதவை, தென்னந்தோப்பின் காற்று மெள்ள அசைத்துப் பார்க்கிறது.
நாமும் அந்தக் காற்றின் வழி பயணிப்போம்!
மதுரை என்றாலே சவால்களுக்குப் பஞ்சம் இருக்காது. அதுவும் இன்று... நேற்று அல்ல, 2,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, ஒருவன் உலகம் முழுவதும் இருக்கும் நகரங்களைப் பார்த்து ஒரு சவால்விட்டான்.
'ஒரு துலாக்கோளைக் கொண்டுவாருங்கள். அதன் ஒரு தட்டில், இந்த உலகத்தில் இருக்கும் அனைத்து நகரங்களையும் வையுங்கள். இன்னொரு தட்டில், மதுரையை மட்டும் வையுங்கள். பெருமையும் சிறப்பும் காரணமாக மதுரை இருக்கும் தட்டே கனம் தாங்காமல் கீழ் இறங்கும்’ என்றான்.
'என்ன இது... உலக நகரங்களை எல்லாம் சேர்த்தாலும் மதுரையின் புகழுக்கு ஈடு ஆகாதா?!’ எனக் கோபம்கொள்ளத் தேவை இல்லை. மதுரை என்பது, ஈடு-இணையற்ற ஒரு நகரம் என்பதற்கான அறிவிப்பை, கம்பீரத்தோடு அவன் வெளியிட்டிருக்கிறான். இந்த நகரத்தை அவன் எவ்வளவு நேசித்திருந்தால், இப்படி ஓர் அறிவிப்பை வெளியிட்டிருப்பான் என யோசித்துப்பாருங்கள். இந்த அறிவிப்பைத் தாங்கிய கவிதையை, இத்தனை ஆயிரம் வருடங்களாக, தமிழ்ச் சமூகம் பாதுகாத்து வருகிறது என்றால், இந்தச் சமூகத்துக்கு மதுரையின் மீது இருக்கும் மதிப்பை எண்ணிப்பாருங்கள்.
பரிபாடலில் ஆறாவதாக இடம்பெற்றுள்ள இந்தப் பாடல், மதுரையைப் பற்றிய கவிதை அல்ல; கனவு. இவ்வளவு பெரிய கனவை உருவாக்கி, அதைக் காத்துவரும் திறன் மதுரைக்கு உண்டு. ஏனென்றால், மதுரை என்பது ஒரு நகரத்தின் பெயர் மட்டும் அல்ல; தமிழ் மொழியின், தமிழ்ப் பண்பாட்டின், தமிழ் இலக்கியத்தின் முகம். அது நிலத்தைக் குறிக்கும் சொல்லாக மட்டும் அல்லாமல், தமிழர்களின் நினைவைக் குறிக்கும் சொல்லாகவும் இருக்கிறது.
உலகின் மிக மூத்த அரச குலங்களில் ஒன்று பாண்டிய அரச குலம். தமிழ்நாட்டை சங்க காலம் தொட்டே சேர, சோழ, பாண்டியர் எனும் மூவேந்தர்கள் ஆள, மூவரில் மூத்தோனாக, பழையோனாகப் பாண்டியனே இருந்தான். இதன் காரணமாகவே மற்ற இருவரும் பாண்டியர்கள் மீது பொறாமைகொள்ளவும் பகை வளர்க்கவும் செய்தனர். பாண்டியர்களின் தலைநகராக மதுரை இருக்க, பாண்டிய மன்னனுக்கு உரியது வேப்பம் பூ மாலை என ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட சங்க இலக்கியங்கள் சொல்கின்றன. இன்றளவும் மதுரையின் அரசி மீனாட்சிக்கு, திருநாளில் வேப்பம் பூ மாலைதான் சூடப்படுகிறது. காலத்தின் மிக நீண்ட ஓட்டத்தில், தனது அடையாளங்களையும் மரபுகளையும் உதிர்த்துவிடாமல் மதுரை காத்துவருகிறது.
ஆன்மிக மரபில், மீனாட்சிதான் மதுரையின் அரசி என்பது எல்லோருக்கும் தெரியும்; ஆனால், மீனாட்சியின் கணவன் சொக்கநாதன் மதுரையின் அரசன் அல்ல; மீனாட்சியின் கணவன் மட்டுமே என்பது பலருக்குத் தெரியாது. இந்த வியப்பூட்டும் செய்திக்குப் பின்னால் இருக்கும் உண்மை என்னவென்றால், உலகெங்கும் ஆதி சமூகத்தின் தலைமை பெண்களிடம்தான் இருந்தது. பின்னர்தான் ஆணிடம் வந்தது. அந்த ஆதி காலம்தொட்டு இந்த நகர் தனது ஞாபக எச்சங்களை இழக்காமல் இன்றுவரை காத்துவருகிறது.
இவ்வளவு நீண்ட காலபரப்பில் இந்த நகரைப் பற்றி எவ்வளவோ இலக்கியங்கள் தொடர்ந்து பேசிவருகின்றன. விந்தியமலைக்கு தெற்கே புகழ்பெற்ற நகராக மதுரை இருந்ததைப் பற்றி வால்மீகி வர்ணிக்கிறார். திரௌபதியின் சுயம்வரத்தில் பாண்டிய அரசன் கலந்துகொண்டதாக வியாசன் எழுதுகிறார். வாத்ஸாயனரும், கௌடில்யரும், காளிதாசனும் இந்த நகரை வியந்து பாடுகின்றனர். கடல் கடந்த தேசங்களில் இருந்து பயணிகள், காலம்தோறும் இந்த நகருக்குள் வந்தவண்ணமே இருந்துள்ளனர்.
சங்க இலக்கியங்களில் பாடல் எழுதிய பலரும், இந்த நகரைச் சார்ந்தவர்களே. இதை அதன் கோட்டைச்சுவர்களை, காவல் வீரர்களின் கைகளில் ஒளிரும் ஆயுதங்களை, நாள் அங்காடிகளில் நடக்கும் வணிகத்தை, நகரத்தின் மீது கவியும் இரவை, வைகையின் படித்துறையில் சலசலக்கும் நீர் ஓசையை... என ஒன்றுவிடாமல் நவீனக் கருவிகொண்டு செய்யப்படும் ஒளிப்பதிவுபோல பரிபாடலும் மதுரைக் காஞ்சியும் பதிவுசெய்துள்ளன. இதன் பிரமாண்டத்தை, சிலப்பதிகாரம்   விரித்துக்காட்டியுள்ளது.
தேவாரம் பாடிய மூவரும், ஆழ்வார்கள் பலரும் இந்த நகரைப் பாடியுள்ளனர். 'திருவிளையாடற்புராணம்’ இந்த நகரை உச்சியில் ஏற்றிக் கொண்டாடுகிறது. அது இந்த நகரத்தின் மண்ணை சிவன் சுமந்தான் எனக் கூறுகிறது. இந்த நாடு முழுவதும் சைவ மதம் இருந்தாலும், சைவ மதத்தின் மூலக்கடவுளான சிவன்,  மதுரையின் மண்ணைச் சுமந்தான் என, சைவ இலக்கியங்களே பெருமைகொள்கின்றன.
மதுரையின் பெருமைக்கும் பாரம்பர்யத்துக்கும் இலக்கிய ஆதாரங்களைப்போலவே எண்ணி
லடங்காத வரலாறுகளும் மற்றும் தொல்லியல் ஆதாரங்களும் உள்ளன. இந்தியாவில் இதுவரை கண்டறியபட்ட கல்வெட்டுகளில் காலத்தால் மிகப் பழமையான கல்வெட்டுகள் அதிகம் கிடைத்திருப்பது மதுரை மற்றும் அதைச் சுற்றி உள்ள பிராந்தியங்களில் இருந்துதான். சமீபத்தில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட புள்ளிமான் கோம்பை நடுகல் தமிழி எழுத்துக்கள் அசோகர் காலத்துக்கும் முன்பானது என அறிஞர்கள் கருதுகின்றனர்.
அதாவது இந்தியாவிலேயே எழுத்தும், எழுத்து சார்ந்த அடையாளங்களையும் மிக அதிக அளவில் கொண்டுள்ள நகரம் மதுரை. இங்குதான் சமணப் பள்ளியும் பௌத்தப் பள்ளியும் வேதப் பள்ளியும் இருந்தன என இலக்கியங்கள் சொல்கின்றன. பள்ளிகள் நிறைந்து இருந்த இந்த நகரில்தான் பல சங்கங்கள் நடத்தப்பட்டன. அந்த இலக்கியச் சங்கத்தினரால் தொகுக்கப்பட்டு, ஏற்றுக்
கொள்ளப்பட்ட பாடல் தொகுப்புகள்தான் இன்று உலகின் மிகப் பழமையான பாடல்கள் எனக் கருதப்படும் நமது சங்க இலக்கியங்கள்.
சிலப்பதிகாரத்தில் ஒரு காட்சி வருகிறது. மதுரையின் தெருக்களை வியந்து பார்த்தபடி கோவலன் நடந்து சென்றுகொண்டிருப்பான். அப்போது எதிரில் வரும் பெண் ஒருத்தி, கையில் வடமொழியில் எழுதப்பட்ட ஓர் ஏடு வைத்திருப்பாள். அதில் உள்ள                                          வாசகத்தைக் காட்டி கோவலனிடம் விளக்கம் கேட்க, வேடிக்கை பார்த்தபடி சென்றுகொண்டிருந்த கோவலன், சற்றே நின்று அவளுக்கு விளக்கம் சொல்லிவிட்டுச் செல்கிறான். இது வீதியில் நடந்துபோகிற ஒரு பெண்ணின் கல்வி அறிவுக்குச் சான்று மட்டும் அல்ல, ஒரு நகரத்தின் எழுத்தறிவுக்கும் சான்று.
மதுரையின் சிறப்புகளில் முக்கியமானது இந்த நகரின் தெருக்கள். இங்கு எந்தத் தெருவுக்குள் நீங்கள் போனாலும் அந்தத் தெரு சுமார் ஈராயிரம் ஆண்டுகள் நீளம்கொண்ட தெருவாகத்தான் இருக்கும். உங்களால் காலத்தைக் கடந்து பார்க்க முடியும் என்றால், அதே தெருவில் உங்களைக் கடந்து, பதற்றத்தோடு ஓடிக்கொண்டிருப்பவன்தான் பாண்டிய நெடுஞ்செழியனைப் பார்க்கப் போய்க் கொண்டிருக்கும் பொற்கொல்லன் என்பதை உணர்வீர்கள். அந்தத் தெருமுக்கில், எந்தவிதப் பதற்றமும் இன்றி உட்கார்ந்து இட்லி அவித்துக்கொண்டிருப்பவள் தான், வைராக்கியம் ஏறிய வந்தியக்கிழவி என்பதையும் அறிவீர்கள்.
மதுரை என்பது, ஒரு வகையில் மாயநகரமும் கூட. 'இன்று நாம் பார்க்கும் மதுரைதான் நேற்றைய இலக்கியங்களில் சொல்லப்பட்ட மதுரையா?’ எனக் கேட்டால், சட்டென 'ஆம்’ எனப் பதில் சொல்லிவிட முடியாது. 'மதுரை’ என்பது இன்றைய மாநகராட்சியால் குறிக்கப்பட்ட இடத்தின் பெயர் அல்ல. அது ஒரு ரகசிய நிலத்தின் பெயர் என வாதிடுவதற்கு நிறைய ஆதாரங்கள் இருக்கின்றன. இறையனார் அகப்பொருள் உரை எனும் நூல், முதல் தமிழ்ச்சங்கம் இருந்த மதுரையும் கபாடபுரமும் கடல் கொண்டுபோக, மூன்றாவதாக இப்போது இருக்கும் மதுரை உருவானதாகக் கூறுகிறது. கண்ணகி எரித்த மதுரையைப் பற்றி சிலப்பதிகாரம் பேசுகிறது. திருவிளையாடற்புராணமோ, வைகையின் ஓரத்தில் இருந்த கடம்பவனத்தில் இரவில் தங்கிய வணிகன், தான் கண்ட அதிசயக் காட்சியை பக்கத்தில் உள்ள மணலூரைத் தலைமையிடமாகக்கொண்டு ஆட்சிசெய்த குலசேகரப் பாண்டியனிடம் சொல்ல, அவன் வந்து பார்த்து, அந்தக் கடம்பவனத்தை அழித்து இப்போது உள்ள மதுரையை நிர்மாணித்தான் எனச் சொல்கிறது. பெரும்பற்ற புலியூர் நம்பி என்பவர் எழுதிய திருவிளையாடற்புராணத்தைப் பதிப்பித்த தமிழ்த் தாத்தா உ.வே.சா அவர்கள், பாடலின் அடிக்குறிப்பில் பாண்டியர்களின் பழைய ராஜதானி (தலைநகர்) மணலூர் எனக் குறிப்பிடுகிறார்.
இந்த இலக்கிய ஆதாரங்களைத் தவிர, மக்கள் மத்தியில் மதுரையைச் சுற்றி உள்ள இடங்களான அவனியாபுரம், பாண்டி கோயில் பகுதிகளில் பழைய மதுரை இருந்ததாக வாய்மொழிக்
கதைகள் உள்ளன. கதைகளை எல்லாம் வரலாறுகளாக அப்படியே ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. ஆனால், எந்த ஒரு கதையும் சின்னஞ்சிறு அளவிலேனும் ஓர் உண்மையில் இருந்துதான் தொடங்குகிறது என்பதும் உண்மைதானே!
இந்த வரலாற்று, சரித்திரக் கதைகள் எல்லாம் இப்படி இருக்க, இப்போது மதுரையைப் பற்றி புதிய கதை ஒன்று தொடங்குகிறது. மத்திய தொல்பொருள் ஆய்வுத் துறை, மதுரையில் இருந்து தென்கிழக்காக சுமார் 12 கிலோமீட்டர் தள்ளி பள்ளிச்சந்தைத் திடல் என்ற இடத்தில் இருக்கும் தென்னந்தோப்புக்குள், கடந்த ஐந்து மாதங்களாக அகழ்வாராய்ச்சியை நடத்திவருகிறது. மிக விரிவாக நடத்தப்படும் இந்த ஆய்வில், இதுவரை கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ள பொருட்களும் அமைப்புகளும் நம்மை வியப்பில் ஆழ்த்துகின்றன.
சுமார் 2,200-ம் ஆண்டில் இருந்து 2,500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மனிதர்கள் குடியிருந்த குடியிருப்புப் பகுதியாக இது இருக்கிறது. வரிசை, வரிசையாக வீடுகள், மிக அகலமான செங்கற்கள், தரைத்தளமாக, கனமான தட்டோடுகள், மேற்கூரைக்கு ஆணி அறையப்பட்ட செம்மண் ஓடுகள், வீடுகளை ஒட்டி பெரும் அகலத்தில் நீண்ட சுவர்கள், தண்ணீர் வழிந்தோட வடிகால்கள், வட்டவடிவ உரையிடப்பட்ட கிணறு... என நிலத்துக்குள் ஒரு நகரமே துயில்கொண்டிருக்கிறது. அதைத் துயில் எழுப்பும் முயற்சியில் தொல்பொருள் ஆய்வுத் துறை ஈடுபட்டிருக்கிறது. நீருக்குள் மூழ்கும் நகரங்களை, ஹாலிவுட் படங்களின் கிராஃபிக்ஸ் காட்சிகளில் பார்க்கலாம். ஆனால், மண்ணுக்குள் இருந்து மேலே எழும் நகரங்களை தமிழ்நாடு போன்ற மனித நாகரிகத்தின் பாரம்பர்யத் தொட்டில்களில்தான் பார்க்க முடியும். பெரும்பாலான ஐரோப்பிய நாடுகளால் ஒருபோதும் கைக்கொள்ள முடியாத                  இப்படியான பெருமைகளை, நம் நாட்டு கிராம ஊராட்சிகள் தன்னகத்தே கொண்டுள்ளன.
தமிழ்நாட்டில் இதுவரை நடந்துள்ள அகழாய்வுகளில் முழுமையான குடியிருப்புப் பகுதி கிடைத்திருப்பது இதுதான் முதல்முறை என்கிறார்கள் தொல்லியலாளர்கள். இங்கு கிடைத்திருக்கும் பொருட்களின் பட்டியல் மிக நீளமானது. மற்றும் நம்ப முடியாத வியப்பை ஏற்படுத்தக்கூடியது.
இப்போது சொல்லுங்கள்... பரிபாடலில் புலவன் எழுதியது வெறும் வாய்ச்சவடால் அல்ல, வாழ்வின் செருக்கில் இருந்து மேலெழுந்த சவால் என்பது உண்மை அல்லவா?!
- ரகசியம் விரியும்.

Monday, July 20, 2015

சோழரின் வாள்மறவன் மடம் காஞ்சிபுரம்


"தாழ்தரு கோலத்துத் தமரொடு சிறந்து
வாள்வினை முடித்து மறவாள் வேந்தன்"-சிலப்பதிகாரம்

சோழர் காஞ்சியில் நிறுவிய வாள்வீரன் மடத்தை பற்றி "காஞ்சிபுர மாவட்ட வரலாறு" என்ற நூலின் ஆசிரியர் ஆ.பா.திருஞானசம்பந்தன்,எம்.ஏ அவர்கள் தொகுத்த ஆவணங்களில் வந்த செய்தி.


பக்கம் 56, சளுக்க சோழர்கள் என்ற தலைப்பில்
கி.பி. 1075 இல் காஞ்சியில் உள்ள அன்பில் தோட்டத்தில் சிறு சோறு உண்டு,திருவக்கரையை தானாமாக்கிய 12 குலோத்துங்கன் கி.பி.1086இல் திருவடி சூல ஞானபுரீஸ்வரர்கோவிலுக்கு தானமளித்துள்ளான். பாலூர் (எ) பழைய ஊர் பதங்கேஸ்வரர் கோவிலில்  பிராமனர்,தபஸ்வி மற்றும் அனாதைகளுக்காக "வாள்மறவன் மடம்" நடத்தப்பட்டதற்க்கான கல்வெட்டு இடம் பெற்றுள்ளது15.

15.  ARE 1932-33 no.26 கல்வெட்டு என்.


பக்கம் 127, பாலூர் பதங்கேஸ்வரர் கோயிலில் "வாள்மறவன் மடம்"8 முதலாம் குலோத்துங்கன் ஆட்சியிலும் விக்கிரமன் ஆட்சியில் "ஆச்சாரசீலன்" மடம் இருந்ததாகவும் அறியப்படுகின்றது.

8.  ARE 1932-33 no.26 கல்வெட்டு என்.

பக்கம் 304,
968  பாலூர்(அ.கு.என்.603118)-பாலபதங்கேஸ்வரர்

முதலாம் குலோத்துங்க சோழன்  பலையூர் (எ) இராஜேந்திர சோழ நல்லூர் என குறிப்பிட்டு,கோயிலை விரிவுபடுத்தியுள்ளதுடன் இங்குள்ள வாள்மறவன் மடத்தில் தங்குபவர்களுக்கு உணவளிக்க கி.பி.1101இல் மடப்புரமாக நிலமளித்து.



3.  ARE 1932-33 no.26 கல்வெட்டு என்.

சங்க இலக்கியத்தில் இருந்து மறவர்களை வாளுடைய மறவர் என்றும் வாள்குடி என்றால் தமிழகராதியில் ஒரே அர்த்தம் மறக்குடியினர் என கூறுகின்றது. "வாளோடு  முன் தோன்றிய மூத்த குடி" என மறவரை புறப்பொருள் வென்பாமாலை புகழ்கிறது. பிற்காலத்தில் சேதுபதி அரசர்களுக்கு கூட "வாள்கோட்டை ராயன்" "கரந்தையர் கோன்" "வீரவென்பாமாலை" என வாள்வீரர் தலைவன் என செப்படுகளும் கல்வெட்டுகளும் புகழ்கின்றது.

மூவேந்தரும் வாளேந்தியவர்களென சங்க இலக்கியங்கள் புகழ்கின்றது. வாள் ஆயுதம் சீன நாட்டில் "King of Wepons" என ஆயுதங்களின் அரசன் என புகழ்கின்றனர்.


அடிகள் என்ற மரியாதைக்குரிய கல்வெட்டு : சில கல்வெட்டுகளில் தமிழ் மன்னர்களும் மக்களும் தன வயதை பொறுத்து அடிகளார்,சிறுவன்,பெரியார் போன்று கல்வெட்டு பொறித்துள்ளனர். அம்பாசமுத்திரம் சுந்தர சோழ பாண்டியன் கல்வெட்டுகளில் "பராந்தகன் மறவநடிகள் மதுராந்தகனான சோழ பாண்டிய மாராயன் " என ஒரு கல்வெட்டு வந்துள்ளது. இதே போல் "மாதவன் மறவடிகள் மதுராந்தகனான சோழ பாண்டிய மகாராயர்" என ஒரு கல்வெட்டும் வந்துள்ளது. அதே ஊரில் வேறொரு இடத்த்தில் கிடைத்த கல்வெட்டுகளில் "வீதி விடங்க வெள்ளாளன் அடிகள் தேவன் இத்தயவர்க்கு" என ஒரு கல்வெட்டு வந்துள்ளது பழுவூர் கல்வெட்டு "அடிகள் பழுவேட்டரையன் கண்டான் மறவனார் பெருந்தேவியார்" என அடிகள் என பழு வேட்டரையன் கல்வெட்டும் வந்துள்ளது பரிசை கிழான் செம்பியன் ஆற்காட்டு வேளாண் மறவன்



எனவே அடிகள்,சிறுவன்,பெரியார்,கிழவன் என்பது வயது முந்திரிச்சியும் அறிவையும் உணர்த்தும் கல்வெட்டுகளாகும் .


சோழர்கள் சத்திரிய சிகாமனி என சூடிய விருதுகளில் சத்திரியன் என்னும் வார்த்தையானது "கத்திரியன்" ஆதாவது "வாள் ஏந்திய அரசன்" என பொருள் படும். இதற்க்கு ஒரே தமிழ் சொல் வாள் வீரன் அல்லது வாள்மறவன் என்பது தான்.


வட நாட்டில் இன்றும் "கத்திவார்ஸ்" என்ற "கத்தியர்ஸ்" என தம்மை சத்திரியர் என கூறுகின்றனர் இவர்களே அங்கு ஜமீந்தார்களாக உள்ளனர்.

சத்திரியனாக பட்டவன் ஒருவன் அவன் போர்தொழில் செய்பவனாவான் அந்த தொழிலில் வழுவி வேறு தொழிலான நெசவு,உழவு போன்ற காரியங்களில் ஈடுபட்டால் அவன் சூத்திரனாக கருதப்படுவான். இதனாலே மலையாள தேசத்தில் நாயர்களில் பலர் கலப்பையை சொந்த ஊரில் பிடிக்காமல் தமிழ்நாட்டுக்கு புலம் பெயர்ந்து டீக்கடை முதலிய தொழில்களில் ஈடுபட்டனர்.

போர்த்தொழிலை செய்யாது வேறு தொழில் செய்பவன் சத்திரியனாக அங்கிகரிக் படமாட்டான். கோமாளிகளாக கருதப்படுவர்.

வில் வேட்டைக்கு பயன்படும் ஆனால் வாள் போருக்கு மட்டுமே பயன்படும்.

வாள் உடையவனே வீரன்.

பொதுவாக வில் என்னும் ஆயுதம் வேட்டை சமூகத்தில் இருக்கும் இன்றைக்கும் இந்தியாவில் உள்ள பல ஆதிவாசிகள் பழங்குடியினர் வில்லை பயன்படுத்தி வருகின்றனர்.

கேரளாவிலே புலையர்கள் என்னும் சமூகத்தினர் எலிவேட்டை முயல் வேட்டைகளில் வில்லை பயன்படுத்துகின்றனர். இவர்கள் தமிழகத்தின் மேற்கே குடியேறியதாக "கேரளோபதி" குறிப்பிடுகின்றது. இதேப்போல் இருளரும்,பெஸ்தர்,தோடர் போன்றோரும் வில்லை பயன்படுத்துகின்றனர்.கொங்கு பகுதி புலையன்கள்  இப்போது தங்களை கொங்கு வேட்டுவர்   என கூறிகொள்கின்றனர். இவர்களில் பூளுவர்,பறைகொட்டி,குடும்பி எனும் பெயரானது புலையரை குறிக்கும் பெயராகும். இவர்கள்  புலையர்கள் கொங்கில் குடியேறினர்.குறவர்,புலையர் இவர்களுடன் வேட்டை சாதிகள் மலைகுழுமத்தை சேர்ந்தவர்கள்
The Vettuvans are also called Vettuva Pulayas. They are pure agricultural labourers, taking part in 
every kind of work connected with agriculture, such as ploughing, sowing, weeding, transplanting, pumping water, and reaping. They are more day labourers. The males get two edangazhis of paddy (hardly worth 2 annas), and the females an edangazhi and a half. In times of scarcity, they find it difficult to support themselves. Vettuvan. The Tamil Vettuvans are described, in the Madras Census Report, 1901, as "an agricultural and hunting caste, found mainly in Salem, Coimbatore, and Madura. The name means ' a hunter.' They are probably of the same stock as the Vedans, though the exact connection is not clear, but they now consider themselves superior to that caste, and are even taking to calling themselves Vettuva Vellalas. t is recorded, in the Gazetteer of Malabar, that "the Vettuvans of Chirakkal taluk are a low caste of jungle cultivators and basket makers, distinguished by the survival amongst their women of the custom of dressing in leaves, their only clothing being a kind of double fan-shaped apron of leaves tied round the waist with a rolled cloth. They live in huts made of split bamboo and thatched with elephant grass, called kudumbus. The Vettuvans are divided into fourteen illams, which seem to be named after the house names of the janmis (landlords) whom they serve. Their headmen, who are appointed by their janmis, are called Kiran, or sometimes Parakutti (drummer). Amongst the 
Vettuvans, when labour begins, the woman is put in a hole dug in a corner of the hut, and left there alone with some water till the cry of the child is heard."
 கொங்க கல்வெட்டுகளை சலித்து பார்த்தாகிவிட்டது. கொங்க வேட்டுவனுக்கு பறையன்,குடும்பன்,புலையன்,பிள்ளை,முதலி ஏன் வேட்டுவ வெள்ளாளன் என்னும் பெயர் கூட இருக்கிறது. நமது இனப்பெயரை காணவே முடியாது. "பட்டாலி காவலன் குரும்பிள்ளர் ஜெயங்கொண்ட வேளான் பறையன்" என்னும் பட்டாலி காவலன் விருது வேட்டுவனுக்கே உரியதான் ஒன்றாகும். 



இந்த பழங்குடிகள் எவரும் தன்னை சத்திரியர் என  கூறுவதில்லை. கத்தியார் என்பவர்களே தங்களை சத்திரியர் என கூறுகின்றனர்.


தமிழகம் ஐந்தினையாக  பிரிந்து மக்களின் வாழ்வியல்கள் வகுத்தனர். இந்த ஐந்தினையில் குறிப்பிடாது அல்லது  தினையல்லாத பிரிவிலும் சங்க இலக்கியங்களிலும் குறிப்பிடாத மக்கள் தமிழ்நாட்டு மக்களே அல்ல அவர்கள் தமிழ்வேந்தர்களால் போரின் போது பிடிக்கப்பட்ட மக்களாகும் அப்படி உள்ள மக்களின் அடையாளத்துடன் இன்றும் அந்த அந்த மாநிலங்களிலும் நாடுகளிலும் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பர். இவர்கள் இனறைய நிலையும் என்ன என்பது கேள்விக்குறி. இவர்கள் பிற்கால மக்கள் என   கருதப்படுவர்.

வாள் கொண்ட மறவனையையே ஆழ்வார் பாசுரங்களும் சங்க இலக்கியங்களும் சத்திரியன் என புகழ் கின்றது. எங்களை ஆங்கிலேயரில் இருந்து பல மன்னர்களும் சத்திரியர்களை அங்கிகரித்த போர்குடியினராக வாழ்ந்த எம்மக்கள் தங்களை "சத்திரியர்" என கூறியது கிடையாது அதற்க்கு அவசியம் ஏற்படவில்லை. மற்றவர்களுக்கு ஏன் ஏற்பட்டது எதனால் கூறினர் என வரலாறு அறிந்ததே.


சத்திரியன் என்ற பெயரின் அர்த்தம் வாள் மறவன் (அ) வாள்வீரன்:

திவ்விய பிரபந்தம் - பெரியாழ்வார்

சத்திர மேந்தித் தனியொரு மாணியாய்
உத்தர வேதியில் நின்ற ஒருவனை
கத்திரியர் காணக் காணிமுற்றும்கொண்ட
பத்திராகாரன் புறம்புல்குவான் பாரளந் தான்என் புறம்புல்குவான்.

உத்தரவேதியில் நின்ற ஒருவனை குடையை ஏந்தி (கையில்) பிடித்துக்கொண்டு தனி ஒப்பற்ற ஒரு மாணிஆய் ஒரு ப்ரஹ்மசாரி வாமகனாய் கத்திரியர்(க்ஷத்ரியர்கள்) மாவலி வேந்தன் பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில் காணி முற்றும் உலகம் முழுவதையும் கொண்ட வடிவையுடையனான பூமியை அளந்தான்.

ஸ்ரீ காஞ்சி பிரதிவாதி பயங்கரம் அண்ணங்கராசாரியார் எழுதிய விளக்க உரை
கத்திரியர்-க்ஷத்ரியர்கள்
பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில்
*** - சத்திரம் - ?? என்ற வடசொல் திரிபு.  உத்தரவேதி - ஆஹா நீயாக்ஙக்கு வடதிசையிலே யாக்பசுவைக் கட்டுகின்ற  யூபஸ்தம்பத்தை காட்டியன் வேதிகை; இச்சொல் இங்கு யாகபூமியைக் காட்டுமென்க.  சத்திரியர் -க்ஷதிய என்ற வடசொற்ரிபு.  (‘சத்திரிவர்’ என்பது சிலர் பாடம்) பத்திராகாரன் -


The Indian nobility often wore ornamental katara as a symbol of their social status. Katiyars are mostly populated in western Uttar Pradesh, most of them are still involved in their traditional occupation of agriculture. Katiyar is same as Swordsman in English or Gladiator in Latin. Katiyars are dominant in Districts of Farrukhabad, Kannauj and Kanpur. Vinay Katiyar, founder of Bajrang Dal is a prominent leader of the community.They belong to kshatriya clan.

The clan is said to derive its title of Katiyars or "slaughterers" from the ruthless manner in which they massacred all who ventured to oppose them.They claim origin from Tanwar clan.The Katiyars of Etah state that they emigrated to the district from jullundur about three centuries back.The katiyars of Hardoi give a completely different account of their origin.They state they came into oudh from sonoriya in Gwalior,under Raja Devi Datta towards the end of 16th century,and settled on the banks of Ganges in Farrukhabad.Then they fought westward subduing all the aboriginal tribes they encountered.The head of this clan is the Raja of Dharampur in Hardoi.

This is a phrase that explains about them:

वैसवास वंशवार औधिया सचान और चौधरी चौहान राजपूत परुवार है ।

Katiyars claim descent from Lord Ramaof the Suryavanshi Kshatriya clan.Here in the above paragraph shows the according to the heraldic names “vansha/vanshwar” Awadhiya , sachan(katiyar) , chowdhry, chowhan,Rajputs are family as they were landowning zamindars.


வாள்மறவேந்தர்களை புகழ்ந்த  சங்க இலக்கியத்தின் விளக்கம்.

பாடியவர்: ஆடுதுறை மாசாத்தனார். (புறம்)
பாடப்பட்டோன்: சோழன் குளுமுற்றத்துத் துஞ்சிய கிள்ளி வளவன்.

நனிபே தையே, நயனில் கூற்றம்!
விரகுஇன் மையின் வித்துஅட்டு, உண்டனை
இன்னுங் காண்குவை, நன்வாய் ஆகுதல்;
ஒளிறுவாள் மறவரும், களிறும், மாவும்,
குருதியும் குரூஉப்புனற் பொருகளத்து ஒழிய,
நாளும் ஆனான் கடந்துஅட்டு, என்றும் நின்

சோழன் கிள்ளிவளவனை பாடிய மாசாத்தனார் நின்னுடைய வாள்கொண்ட மறவரும் யானையும்,வீரர்களும் மடிந்தனரே.


பாடப்பட்டோன்: சேரமான் கடலோட்டிய வெல்கெழு குட்டுவன்.
திணை: வாகை. துறை: மறக்களவழி. (புறம்)

இருப்புமுகம் செறிந்த ஏந்தொழில் மருப்பின்,
கருங்கை யானை கொண்மூவாக,
நீண்மொழி மறவர் எறிவனர் உயர்த்த
வாள்மின் நாக, வயங்குடிப்பு அமைந்த
குருதிப் பலிய முரசுமுழக் காக,

சேரன் குட்டுவனின் வாள் மறவரையும் படையினரையும் பாடியது.

பாடியவர்: வடநெடுந்தத்தனார்; வடம நெடுந்தத்தனார் எனவும், வடம நெடுந்தச்சனார் எனவும் பாடம்.
பாடப்பட்டோன்: நாலை கிழவன் நாகன்
திணை: வாகை துறை: வல்லாண் முல்லை

ஞாலம் மீமிசை வள்ளியோர் மாய்ந் தென,
ஏலாது கவிழ்ந்தஎன் இரவல் மண்டை
மலர்ப்போர் யார்?’ என வினவலின் மலைந்தோர்
விசிபிணி முரசமொடு மண்பல தந்த
திருவீழ் நுண்பூண் பாண்டியன் மறவன்,
படை வேண்டுவழி வாள் உதவியும்,
வினை வேண்டுவழி அறிவு உதவியும்,

பாண்டியன் மறவன் கிழவன் நாகன் பாண்டியருக்கு படை வேண்டின் வாள் மறவரையும் ஆலோசனை வேண்டின் அறிவையும் வழங்கினான்.

தோல் வலிவும் வாள் வலிவும் கொண்ட மற மன்னனை வாழ்த்துவது வேத்தியன் இயல்பு.

பிணங்கு அமர் உள் பிள்ளைப் பெயர்ப்புப் யெராது
அணங்கு அஞர் செய் தாள் எறிதல் நோக்கி - வணங்காச்
சிலை அளித்த தோளான் சின விடலைக்கு அன்றே
தலை அளித்தான் தண்ணடையும் தந்து 33(வேத்தியல் மலிவு இன்னது)தோள்வலிய
வய வேந்தனை
வாள்வலி மறவர் சிறப்புரைத்தன்று.(புறப்பொருள் வென்பாமாலை)

வாள் கொண்டு வரும் வஞ்சி படையை வீள்த்துவது மறமன்னனின் கொலையானை ஆகும்.

வாள் தானை வெள்ளம் வர வஞ்சி - மீட்டான்
மலையா மற மன்னன் மால் வரையே போலும்
கொலை யானை பாய்மாக் கொடுத்து 52(குறுவஞ்சி-2 இன்னது)கட்டூர் அது வகை கூறினும்
அத்துறைக்கு உரித்தாகும்



கால்கோள் காதை - சிலப்பதிகாரம்(இளங்கோவடிகள்)

தாழ்தரு கோலத்துத் தமரொடு சிறந்து
வாள்வினை முடித்து மறவாள் வேந்தன்
ஊழி வாழியென் றோவர் தோன்றக்

       தாழ்தரு கோலத்துத் தமரொடு சிறந்து - பொருந்திய கோலத்தையுடைய தம் மகளிருடன் மகிழ்ச்சி மிக்கு வாள்வினை முடித்த மறவாள் வேந்தனாகிய பாண்டிய மன்னனின் ஊழி வாழியர் என்று ஓவர் தோன்ற - போர்த் தொழிலினை முடித்து வென்றி வாளினை யுடைய மன்னவன் ஊழியூழி வாழ்வானாக என்று கூறிக் கொண்டு தோன்றின.

முத்தொள்ளாயிரம் : பலம் மிகுந்த பாண்டியன்
- என். சொக்கன்
பாடல் 108

நறவுஏந்து கோதை நலம்கவர்ந்து நல்கா
மறவேந்தன் வஞ்சினயான் அல்லன் துறையின்
விலங்காமை நின்று வியன்தமிழ்நாடு ஐந்தின்
குலக்காவல் கொண்டுஒழுகும் கோ

பாண்டியனைக் காதலிக்கும் ஒரு பெண், அவன் தன்னைச் சந்திக்க வரவில்லையே என்று கவலை கொண்டு, தன்னுடைய காதல் தோற்றுவிட்டதாகவும், அவன் தன்னை ஏமாற்றிவிட்டான் என்றும் பலவிதமாய் ஊகித்துக்கொண்டு, ஏகத்துக்குப் புலம்பிக்கொண்டிருப்பதை முந்தைய பாடல்களில் பார்த்தோம்.

அந்தப் பெண்ணின் கண்ணீரைத் துடைத்து, அவளுக்கு ஆறுதல் சொல்கிறது இந்தப் பாடல் !
தேன் நிரம்பிய மலர்களைத் தொடுத்து, மாலையாக அணிந்த பெண்ணே, நான் சொல்வதைக் கேள்', என்று அவளை அழைத்து, ஆதரவாய்ப் பேசத்துவங்குகிறது பாடல், 'உன் காதலனைச் சாதாரண ஆள் என்று நினைத்துவிட்டாயா ? உன்னுடைய நலனையெல்லாம் திருடிக்கொண்டு ஓடிவிடுகிற ஆள் என்று எண்ணிவிட்டாயா ? அது தவறு, அப்படியெல்லாம் நீயாக ஏதும் கற்பனை செய்துகொள்ளாதே

அவன் நிச்சயமாய் உன்னைக் கைவிடமாட்டான்', என்று உறுதி சொல்கிறது பாடல், 'அவன் பெண்களை ஏமாற்றுகிற ஆள்  இல்லை, ரொம்ப நல்லவன், ஒழுக்க நெறி தவறாமல் ஆட்சி செய்கிற மறவாள் அரசன், தமிழ்நாட்டின் ஐந்து பகுதிகளையும் முறைப்படி காவல் காக்கும் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த அரசன் அவன்.


விக்கிரம சோழனுலா -ஒட்டக்கூத்தர்

சிந்தனை யாவிற்கு முற்றத் திருத்தேரில்
மைந்தனை யூர்ந்த மறவோனும் - பைந்தடத்
தாடு துறையி லடுபுலியும்புல்வாயும்
கூடநீ ரூட்டிய கொற்றவனும் - நீடிய
மாக விமானந் தனியூர்ந்த மன்னவனும்
போக புரிபுரிந்த பூபதியும் -மாகத்துக்
கூற வரிய மனுக்கொணர்ந்து கூற்றுக்குத்
தேற வழக்குரைத்த செம்பியனும் -


தாயை இழந்த கன்றுக்காக மகனை தேரில் ஊர்த்திய மறவனான மனுநீதி சோழனும் புறாவிற்க்காக கருடனுக்கு சதை கொடுத்த செம்பியனும்.

-ஒட்டக்கூத்தர் விக்கிரம சோழன் உலாவில் பாடியது.
சோழன் தமிழனே :

சில பொறம்போங்க்குகள் பாண்டியனை தவிர சோழன் தமிழன் அல்ல என கட்டுரைகள் எழுதி வருகின்றனர். அவர்கள் திராவிட மக்களும் சோழனால் ஆந்திராவில் இருந்து பிடித்துவரப்பட்ட  மக்களாகிய இவர்கள் கூறி வருகின்றனர். பாண்டியனுக்கு செந்தமிழோன் தமிழ் பாண்டியன் என்னும் பெயர் உண்டு ஆனால் சோழனுக்கு உண்டா சோழனின் தெலுங்கு சோழன் உண்டு என சப்பை கட்டு காட்டுகின்றனர். அந்நிய நிறுவனங்கள் வால்மார்ட்,கிசான் போன்ற நிறுவனங்கள் தமிழில் பெயர் வைத்தால் அது தமிழர் ஆயிடுமா. தெலுங்கு சோழன் என்பவர்கள் அப்படி சோழரின் பெயரில் ஆந்திராவை ஆண்ட  அந்த மாநில வேலைக்காரர்களே  ஒழிய அவர்கள் சோழர் கிடையாது சோழரின் கல்வெட்டுகளில் பெரும்பான்மை தமிழில் உள்ளது.

அதிலும் ஒரு கல்வெட்டு செந்தமிழ் பீடு இரட்டைபாடி கொண்ட சோழன் என சோழனை தமிழன் என பாடுகிறது சோழனை கோரும் வேறு மொழி பேசும் மக்கள் இனி தெலுங்கு என்னும் வார்த்தை அடைமொழியாய் கொண்ட சோழனை காட்டினாள் உண்டு.

தெலுங்கர் குல காலன்  சோழனான தமிழனின்  வரி  இதோ:

"முடி கொண்ட சுந்தர சோழன் என்னும் செந்தமிழ் பீடிகை இரட்டை பாடி கொண்ட சோழனை தொல்புவியுடைய"


தெஷின பூமி கர்த்தன் சேது காவலன் மறமன்னன் வாள்கோட்டைராயன்
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
கார்காத்த வெள்ளாளருக்கு நிலம் வழங்கிய கானியாட்சி செய்தியினை உடைய தமிழக அரசால் வெளியிடப்பட்ட நெற்குப்பை பொன்னமராவதி செப்பேட்டில், 4 கரை புரையர்மார்(பேரரையர்மார்)
1.மங்காத தேவன் 2.பாண்டியத்தேவன் 3.நகுலராயன் 4.நேதிராய புரையன் முதலியவர்க்கு கானியாட்சி ராயமானியமாக வழங்கிய செய்தியின் விவரம் பூலாங்குறிச்சி,பூவாலைக்குடி கல்வெட்டாக பதியபட்டு தமிழக அரசு தொல்லியல் வசம் உள்ளது.சக வருடம் கி.பி1467 ஆனால் 17 ஆம் நூற்றாண்டு என கருதலாம்.செந்தில் குமரன்,தொல்பொருள் ஆய்வாளர்,நெல்லை.

வாசகம்:
பொன்னமராவதி .........ஒளியூர் கூற்றம் காருகாத்த வேளாளர் கரைசீட்டு க் கொடுத்த கானியாட்சி கொடுத்தவது......இவ்வூர் கானியாட்சிக்கு கர்த்தனாக வந்த தெஷின பூமிக்கு கர்த்தனாக வந்த சேதுகாவல புரையர்(பேரரையர்) மறமன்னர் வாள்களக்கோட்டைராயன் பட்டர்மானங்காத்தான் பாண்டிய தேவன் உள்ளிட்டாருக்கும் நெதிராய புரையர் உள்ளிட்டார்க்கும் நகுலராயன் உள்ளிட்டார்க்கும் வீரமுடி காங்கேயதேவன் உள்ளிட்டார்க்கும் ஆக 4 கரை புரையமார்(பேரரையர்மார்) கொடுத்த கானியாட்சியாவது
ராயமானிய துரையவர்கள் சவுந்திர பாண்டிய ராசர்புரி ஏறி எல்கை பட........"

தமிழகத்தில் ஆரியர்கள் செய்த வர்ணாசிரமம் இங்கு நடை முறைபடுத்த படவில்லை என்று ஆங்கிலேயர்களே கூறிவிட்டனர்.



மறவர் இனத்தில் செம்பி நாட்டு பெண்கள் மறுமனம் செய்வதில்லை என்றும். சதி என்னும் உடன்கட்டை ஏறும் பழக்கம் கொண்டவர்கள் என்பதும் வெள்ளையரின் ஆவனமே.

Widow re-marriage is freely allowed and practiced, 
except in the Sembunattu sub-division." CASTES AND TRIBES OF SOUTHERN INDIA
EDGAR THURSTON, C.I.E., 
Sati is practised by sembinaattu women MARAVAN.
(Alexandar Nelson-Madurai Country Manual)

நாங்கள் தூய தமிழ் மரபினர் என்றும் அந்நிய அடையாளங்களை ஏற்காத தொல்குடி வாள்குடி என்பதிலே பெருமை கொள்கிறோம்.


எங்களுக்கு சத்திரியர் என்ற சொல்லை விட வாள் மறவர் என்ற சொல்லே மேலானது உலகை காக்கும் தேவன் என்ற நாமமே எங்களின் சிறப்பு இதைவிட வேறு ஒன்றும் எங்களுக்கு உயர்ந்ததல்ல


இந்த "காஞ்சிபுரம் மாவட்ட வரலாறு" என்னும் நூலில் காஞ்சிபுரமாவட்டத்தின் தொன்மைகால வரலாறு மக்களின் வாழ்வியலை அற்புதமாக பதிவிட்டுள்ளார். இதை எழுதிய ஆ.பா.திருஞான சம்பந்தன் தொல்லியல் துறையில் நெடுங்காலமாக புகைப்படக்கலைஞராக பணியாற்றி ஓய்வு பெற்றவர். இதற்க்கு முன்னுரையும் வாழ்த்துரையும் ஏழுதிய்வர்கள் கல்வெட்டு தலைவரான நாகசாமி, ஆய்வாளர் ந்டன.காசிநாதன் மற்றும் காஞ்சிபுரமாவட்ட கலெக்டர் அவர்கள்.
"காஞ்சிபுரம் மாவட்ட வரலாறு"
தேன்மொழி பதிப்பகம்
சென்னை.

Friday, July 17, 2015

Maravar Wepon Boomerang collected in Maravar Zamintaris

Traditional boomerangs in India


https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUPAM9Eod0sO4y98gkdjizGstszuJbUH6RM-cGF3eVHT9LkRwJ6Af1olJ0jhMvRh42ZEgqFmLKAoktn6CYfCtjvX-mqlcl2_prqXTHrWDbUbtTjh7BrRUtxr2ncTT31yc6WyZ3vnp0Zlo/w800-h82-no/boomerang+india+valari+katariya+birundungi+singa+frise+flip+hz.jpg


I had taken for granted that boomerangs were used in India.

But when I tried to know a bit more, I found only the same sentences repeated everywhere on the Internet.

So, I searched the Web more seriously ... and gathered here every photo or comment about indian boomerangs. Most photos are from the British Museum, the Quai Branly Museum, the Natioanl Trust Collections, the Royal Collection Trust. The rest was found in the Higgins Collection, the Pitt Rivers Museum, a few commercial sites, blogs, forums or web pages. Comments generally come from old books found on archive.org.

I made screen copies of what was shown in my web browser when I zoomed on the interesting parts of the screen. Then I reworked slightly the resulting image (cropping, harmonizing sizes and orientations). This should not be a copyright violation (no commercial purpose, personnal research, teaching of some kind, ...) and it's a protection against the change of url that may always happen on the other web sites. Beside that some web site   (ex. Quai Branly Museum)  don't even allow (bug ? or stupid policy  ?) linking to their photos or web search results.
weapon of yore:Valaris as an offering to the deity Pattasamy. (inset) An inscription depicting ancient soldiers holding the valaris.— PHoto: Special Arrangement

If you prefer a quick Web tour without comments you can see this video  :          



If you are interested in the cultural or historical aspect of the subject, you'll be able to read the books or web sites referenced below (although the reliable information that we can gather in english on this subject can seem very "shallow").  Anyway, the interesting thing for who (like me) is ignorant about India, is the unusual quantity of new names that we can't even associate with a vague category (tribes, castes, places, cities, persons, titles, languages, objects, historical events, ...). Add to this the fact that the place names have changed and that there were various ways of transcribing names in the roman alphabet. So, even by chasing such a limited subject as "boomerangs in India", you immediately encounter a fairly interesting quantity of unknown cultural and historical notions. 

This search really began after a discussion with youtuber "Bangalorebobbel" who found an online version of"Castes and Tribes of Southern India", Edgar Thurston, 1909.

As usual this kind of old book is to be found on archives.org, where, maybe, any such search should begin (!?) : https://archive.org/details/castestribesofso01thuriala (pdf version :
https://ia600408.us.archive.org/33/items/castestribesofso03thuruoft/castestribesofso03thuruoft.pdf).

In that document, page 66, 70, 84/85,  boomerangs are said to be a typical weapon of the Kallars/Kallan and Maravans (castes / tribes of the Tamil people in South India). Those boomerangs were made of wood, ivory, metal. The name of the weapon is written as "valai tadi" / "valari tadi" / "vellari thadi" / "vallari thadi" and is said to mean "bent stick". Page 77, 78 is mentioned a tradition : exchange of boomerangs between bride and bridegroom.
Associated place names : Madura, Madras [now Chennai] Museum, Pudukkottai, Tanjore [now Thanjavur]  Armoury.

Actually this text partly comes from "Ethnographic notes in southern India : with 40 plates", Edgar Turston, 1906; where a chapter is dedicated to boomerangs (page 555 to 559 ?? /  645 to 649) and a plate (XXXVII, page 556) with 2 boomerangs.
plate : https://archive.org/stream/cu31924023651023#page/n648/mode/1up

   (I separated the image in two parts)


text : https://archive.org/stream/cu31924023651023#page/n645/mode/2up

This text also states that the Koli tribe of Guzerat [Gujarat, North Western India] used boomerangs. We can doubt that the author ever saw himself an indian boomerang as every assertion is attributed to other authors or personnalities or books : Mr Savile Kent citing Mr Balfour, General Pitt Rivers [ex Lane-Fox], Prof. E.C. Stirling, Egerton's "Indian and Oriental Armour", Dr G. Oppert citing the Dewan of Pudukkottai, Mr R. Bruce Foot, G.F. Dr Penha.

Egerton's "Indian and Oriental Armour" should contain some information about indian boomerangs, but it is unexpoitable on archive.org which refers to googlebooks where (as usual) there is no means to read the thing normally.  

About Pitt Rivers / Lane-Fox, an interesting article describing his experiments on boomerangs can be read on ths Pitt Rivers Museum Web site, at  http://england.prm.ox.ac.uk/englishness-PR-and-Boomerang-technology.html . We learn that Pitt Rivers made several facsimile of Egyptian and Indian boomerangs seen in museums and that he successfully trained himself to throw them [so, this obsession about boomerangs is at least 230 years old in the west, may be more :-) ]. These are the 2 facsimile of indian boomerang shown on the Web site (the egyptian one is beautiful also, but not given below) :
http://england.prm.ox.ac.uk/image-admin/d/2222-4/1884_25_41.jpg 

http://england.prm.ox.ac.uk/image-admin/d/2226-2/1884_25_45.jpg

I can find only another boomerang photo (a ceremonial throwing stick, Madurai, Tamil Nadu) on Pitt Rivers Museum web site :
http://web.prm.ox.ac.uk/weapons/index.php/tour-by-region/oceania/asia/arms-and-armour-asia-138/index.html

http://web.prm.ox.ac.uk/weapons/images/joomgallery/originals/asia_3/arms_and_armour_-_asia_20101126_1021464879.jpg



Chennai Museum Web Site only shows a bad quality photo of 2 apparently indian boomerangs but, strangely, the associated commentary is about australian Aborigines (although the comment is not very clear). 
See  this page, which also mentions the Khonds of Orissa without alluding to boomerangs :http://www.chennaimuseum.org/draft/gallery/02/02/ethnolg2.htm


In "The races of Man : an outline of anthropology and ethnography", Deniker, 1904 we read that boomerangs named "Singa" are attributed to the Khonds of Orissa [now Odisha, Eastern India] : 

https://archive.org/stream/racesofmanoutlin00deniuoft#page/258/mode/2up



In "A study of traditionnal throwing sticks and boomerang tuning", Luc Bordes makes an analysis of the shapes and profiles of 5 Indian boomerangs (Valai thadi series of 5 boomerangs from Tamil Nadu) found in the Quai Branly Museum, Paris. See page 6 "a remarkable Indian Valari series" inhttp://revedeboomerang.free.fr/tuning2.pdf ; figure 12a is reproduced below :


Elsewhere, on http://revedeboomerang.free.fr/inde.html andhttp://revedeboomerang.free.fr/planisphere.jpg we find other photos of unknow origin, one is said to represent a Katariya / Katurea (from Gujarat), another represents some Valari and an australian-looking boomerang said to be from Southern India, Tamil Nadu.
http://www.oriental-arms.co.il/photos/items/58/000558/ph-0.jpg
After verification... the first image comes from http://www.oriental-arms.co.il/item.php?id=558 (a sold item) 

Another of the same type of "Katariya", made of brass, is shown on http://akaalarms.com/sold-very-rare-18th-century-indian-boomerang-ref-10327/  
http://akaalarms.com/wp-content/uploads/birun-21.jpg
The comments let me wonder if it's a good idea to believe everything ... they seem to be like me : gathering information from every source... I would make every confusion between Katariya and Valari or Gujarat and Tamil Nadu when reading :  "A very rare 18th Century Indian boomerang, traditionally used by the tribes of Gujerat and South India to hunt small animals, and protect livestock from predators. There are various names attributed to these items, Elgood* calls it a ‘Birundungi’ (referring to the South Indian variant); and Lord Egerton**, a ‘Katariya’ (referring to a boomerang used by Koles – a tribe of Gujerat). A lesser known source, Edgar Thurston*** provides some compelling research and calls it a ‘Valari’ or ‘Valai-Tadi’, referring to examples in the Tanjore Museum."


Another similar object, 30 cm long, steel, called Birundungi, said to be from South India is shown onhttp://akaalarms.com/sold-south-indian-steel-boomerang-known-as-a-birundungi-ref-10082/ 




Another "Katariya" from the Higgins Collection http://www.higgins-collection.org/artifacts/3485 

18 1/4" O.L. 14 oz - Katariya, Gujarat, iron
http://www.higgins-collection.org/object_photos/artifact_image/image/15344/3485.jpg







I first found mention of the Quai Branly collection on this page :
http://www.ashokaarts.com/shop/extremely-rare-tamil-valari-or-birudungi-wooden-war-boomerang-19th-century where they show another Valari :
 profile and upper face

 Extracts of the comment : "[...] its more common steel form it is known as Singa, it has various names in southern languages: Valari (Tamil), Katariya (Khol), Birra Jungee/Birudungi (Hyderabad), Vălaytădi (malayalam). [...] Similar examples can be seen in the British Museum, Quai Branly, Fitzwilliam and Liverpool Museum amongst others."

I found nothing about boomerangs on the Liverpool Museum Web site.

About the Fitzwilliam museum, I was not able to find any photo and their search tool is not very efficient compared to others... it's beeing replaced... so ... we can at least find a few verbal descriptions for 2 south indian boomerangs donated by a man named Robert Taylor in 1879  :
http://webapps.fitzmuseum.cam.ac.uk/explorer/index.php?qu=robert%20taylor&oid=160097
   length: 47.5 cm ; weight: 140 g ; 
http://webapps.fitzmuseum.cam.ac.uk/explorer/index.php?qu=robert%20taylor&oid=160096
    length, 46 cm , weight, 250 g  [shorter but heavier] 


Quai Branly Museum has a few wooden boomerang not shown to the public, but with photos on their Web Site : http://collections.quaibranly.fr/#71ea5d81-50c8-4054-a2c2-e1fcc19880b7
(searching for "boomerang inde" we find 4 results, all from South India, Tamil Nadu, Gasivaganga) 

N° 71.1939.85.69 - 16 x 50,5 x 2,7 cm, 114 g 



N° 71.1939.85.66 - 14 x 48,5 x 2,8 cm, 269 g


 N° 71.1939.85.67 - 17 x 46,5 x 3 cm, 202 g


N° 71.1939.85.68 - 48 x 15 x 2,5 cm, 182 g


 knobs

searching for "bâton de jet", we find 2 more boomerangs from India
http://collections.quaibranly.fr/#15e6b86d-c5d8-4982-9b00-ec0a2511ce1e

N° 71.1954.21.19 D - 50,5 x 18 x 3,1 cm, 250 g


N° 71.1950.86.2 - 47 x 14 x 3 cm, 309 g
[can't be flat, if the data is correct, by comparison with the other boomerangs]

The british Museum also has some boomerangs from india. Searching for india+boomerang gives 6 results, all named "Valari", one being strange in shape (and doesn't seem to be able to fly).
http://www.britishmuseum.org/research/collection_online/search.aspx?searchText=india+boomerang 

metal valari from Madurai (?) 34cm x 5.5 cm; 219 g
http://www.britishmuseum.org/collectionimages/AN01210/AN01210432_001_l.jpg

ivory valari from Sri Lanka 47 cm x 7.4 cm, 120 g
http://www.britishmuseum.org/collectionimages/AN01210/AN01210400_001_l.jpg

ivory valari from Sri Lanka 48 cm x 7.3 cm, 140 g
http://www.britishmuseum.org/collectionimages/AN01210/AN01210399_001_l.jpg

wooden valari from Madras 46cm x 7cm, 231 g
http://www.britishmuseum.org/collectionimages/AN01210/AN01210431_001_l.jpg

wooden (mimosa) valari from south india 47cm x 6.8 cm, 159 g
http://www.britishmuseum.org/collectionimages/AN01210/AN01210425_001_l.jpg

valari, indian club, from industan (?) 62 cm x 32.5 cm x 3.1 cm ; 480 g [probably not flat and unable to fly]
http://www.britishmuseum.org/collectionimages/AN01208/AN01208865_001_l.jpg
Searching for "india throwing stick" http://www.britishmuseum.org/research/collection_online/search.aspx?searchText=india+throwing+stick we find one more boomerang (in shape), this time it is said to have been made by Gond (said to be one of the most diffused tribe in India) but by the shape, it seems to be simply one more valari from south India (with a missing broken angle). 


6.1 cm, 44.6 cm, 0.2 cm, 0.2 g [the alleged dimensions are clearly false]
http://www.britishmuseum.org/collectionimages/AN01316/AN01316864_001_l.jpg

Searching for "collery stick" ("collery" comes from Kallar)http://www.britishmuseum.org/research/collection_online/search.aspx?searchText=collery+stick we find one more southern indian Valari. This one related to : Thanjavur (city, formerly Tanjore), Maravar (Tamil tribe).

49.5 cm x 6.2 cm; 207 g
http://www.britishmuseum.org/collectionimages/AN01210/AN01210433_001_l.jpg
About the "collery stick" we find in "Military reminiscences : extracted from a journal of nearly forty years' active service in the East Indies", James Welsh, 1830, Volume 1, page 130 (https://archive.org/stream/militaryreminisc01wels#page/130/mode/2up) : " [...] taught me to throw the spear, and hurl the collery stick, a weapon scarcely known elsewhere, but in a skilful hand, capable of being thrown to a certainty to any distance within one hundred yards".
Little more information on the collery-stick / valari that had known James Welsh, on the Web pagehttp://www.sivagangaiseemai.com/maruthupandiyar/maruthu-pandiyar-history6.html# (about the history of Maruthu / Marudhu / Mardoo brothers once rulers of Sivagangai) The text seems to replicate parts of James Welsh's text without always saying it, so it's not very clear where the information comes from). 


From the blog Maya Devar comes another photo that spresents a dozen of Valari :http://mayadevar.blogspot.com/2009/04/poomarang-valari.html . By interpreting the automatic translation of the Tamil comments, I guess those Valari were exposed in the palace of the ex-ruling family in Ramanathapuram / Ramnad, South East India.
We can guess that most of those valaris are only slightly flattened : except the one in the center ; they may have been unable to really fly. 4 are broken in a way that let think they were not perfectly cut along the grain of the wood. Maybe because, for handiness, the knob had to diverge slightly from the overall  curve.
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUMungbLQ7cWFAzoPFwFiqQnHqm4W2Uw0yWFWw7l1zWyuqWRncoMllzv3QqdNWZiosss-CbDVnGkua8UH3kzU1GeTv3a0-Kyjr9hesTOdHcmxTaEv02arso71GCQflYKvS_LQonubqtFg/s1600/pumarang.jpg


On http://tamilnation.co/heritage/weapon.htm we find another article about boomerangs used by the Tamils (but no source is cited) : "Valari - An Unique Weapon of the Tamils"The url "tamilnation.co" is said to replace temporarily "tamilnation.org", so be sure to go there when this url doesn't work anymore. And there is an image of a valari that is said to have been found in Thondi (city, port, in Ramanathapuram District, Tamil Nadu). Associated person names : Dr Jeyachandrun (the man who holds the valari in the photo), Dr Jayabarathi (the author of the article)
http://tamilnation.co/images/heritage/valari.jpg

On http://vikingsword.com/vb/showthread.php?p=56083 we find two photos. The first one is of a metal boomerang, from the book of Robert Elgood (2004) "Hindu Arms and Ritual: Arms and Armour from India 1400-1865" where it is said to be on page 191 (also said : more boomerang from India to be seen on page 193 ; the author states that there are 6 types of boomerangs in India - [can't verify that, this book is to recent to be freely read online] ).
http://vikingsword.com/vb/attachment.php?attachmentid=25675&stc=1
The second one is said to be from a "book Malbourough House" (I found on archive.org a catalog of "A CATALOGUE OF THE MUSEUM OS ORNAMENTAL ART AT MARLBOROUGH HOUSE PALL MALL (1856)" but there is only the part I ; the Division 14 - about weapons - may be in the second part). The photo represents a cluster of weapons labelled "CASE J". I show here only the #205 : something shaped as another ivory boomerang from India.
http://vikingsword.com/vb/attachment.php?attachmentid=26571&stc=1


A few more boomerangs found by searching "throwing weapons" in the National Trust Collections (after having seen photos and detailed comment on Pinterest) http://www.nationaltrustcollections.org.uk/search/1?show=100
http://gateway.ntpl.org.uk/hppa-zooms/00000000420/cms_pow2614.bro
http://gateway.ntpl.org.uk/hppa-zooms/00000000420/cms_pow2615.bro

http://gateway.ntpl.org.uk/hppa-zooms/00000000621/cms_pow2616.bro

http://gateway.ntpl.org.uk/hppa-zooms/00000000621/cms_pow0304.bro

http://gateway.ntpl.org.uk/hppa-zooms/00000000419/cms_pow2435.bro


"The Evolution of Culture and Other Essays", Pitt-Rivers, Augustus Henry Lane-Fox, 1906
 Plate XV, diagram 6, Indian Boomerangs
There may have been an interesting collection of Indian boomerangs at the Pitt-Rivers Museum in 1946; Large enough to deserve a catalog (?), from what we may infer from "Sir Francis made a valuable catalogue of our Indian boomerangs" (see the annual report of the curator of the Pitt Rivers Museum, in 1946,http://web.prm.ox.ac.uk/sma/index.php/museum-annual-reports/246-1945-46-annual-report.html )

46.8 x 5.2 x 2.5 cm, rosewood, blades shod in silver, heavy knobs
Presented by H.H. The Rani of Shivaganga, Mysore

49.3 x 15.2 cm, rosewood, flat blade, iron band, heavy knob
Presented by H.H. the Rani of Shivaganga, Mysore

48 x 15 cm, rosewood, flat blade, iron band, heavy knob
Presented by H.H. the Rani of Shivaganga, Mysore


Singhá, 44.2 x 14.5 cm, flat [?? doesn't seem so] steel blade, heavy knob
Presented by H.H. the Rani of Shivaganga, Mysore


Singhá, 44.0 x 14.6 cm, flat [?? doesn't seem so] steel blade, heavy knob
Presented by H.H. the Rani of Shivaganga, Mysore


38.8 x 15.5 cm, flat steel blade, heavy knob
Presented by H.H. the Rani of Shivaganga, Mysore
Singa, 39.5 cm, flat blade, heavy knob
Presented by H.H. the Rani of Shivaganga, Mysore

43.3 x 17.0 cm, flat steel blade, heavy knob, N° 38589
Presented by H.H. the Rani of Shivaganga, Mysore



46.0 x 5.2 x 2.9 cm, flat rosewood blades, heavy knobs, N° 38129
Presented by H.H. the Rani of Shivaganga, Mysore


2 Singá, 34.8 x 14.8 x 2.4 cm, silver-damascened steel, flat blades, heavy knobs
Presented by H.H. the Rani of Shivaganga, Mysore


45.7 x 6.4 x 3.2 cm, ivory boomerang, each side slightly convex
Presented by Ramachandra Tondaiman, Raja of Pudukkottai.



54.2 x 10.6 x 2.1 cm, ivory, slightly convex surfaces, tapering to flat rounded pommel,
fitted with band mount at wide end
Presented by Ramachandra Tondaiman, Raja of Pudukkottai.

36.4 x 4.8 x 2.6 cm, coloured ivory with strong grain, silver and lacquer




"Handbook to the ethnographical collections", British Museum, 1910. Found on archive.org : https://archive.org/stream/handbooktoethnog00brituoft#page/48/mode/2up



The Rough Guide to South India, https://books.google.fr/books?id=sEhJBfbhTAAC, page 513
 [...]

That is probably related to the mayadevar blog entry seen earlier.


The Hindu, April 22, 2012