எதியோபிய நாகரிகர் முன்னோர் தமிழர்

எதியோபிய நாகரிகம் சூடான்-எதியோபியாவின் வட பகுதியில் நைல் ஆற்றுக் கரை ஓரம் தோன்றி வளர்ந்தது. இந் நாகரிகம் எகிபது நாகரிகத்தினும் பழமை மிக்கது எனறும் உண்மையில் எதியோபிய நாகரிகரே  எகிபது நாகரிகத்தையும் அமைத்ததாக சொல்லப்படுகிறது. ஆயினும் மேலையர் எகிபதையே பெருமைபட பேசுகின்றனர். உலகில் பலருக்கு எதியோபியாவில் பழம் நாகரிகம் இருந்ததே அறியாமல் உள்ளனர். எதியோபிய நாகரிகம் காலத்தால் எகிபதினும் முற்பட்டது, இதாவது, 9,500 ஆண்டுகள் பழமையுடையதாய் சொல்லப்படுகிறது.

இங்கு சிந்து எழுத்துகளை ஒத்த எழுத்துகள் மண்டி எனும் ஊரில் கண்டெடுக்கப் பட்டன. இதற்கு பிற்பட்டதே எகிபதின் எழுத்துகள். நாகரிகத்தில் எதியோபியா எகிபதுக்கு சற்றும் குறைவில்லாதது..

எதியோபிய நாகரிக மன்னர்  பெயர்களைக் காணும் போது இவர்களுடைய முன்னோர் தமிழராய் இருத்தல் வேண்டும் என்ற கருத்தை தோற்றுவிக்கிறது. இந்நாகரிக மன்னர் பெயர்களில்  சேரர் பெயர்கள் இடம்பெறுவது சேரம் ஆட்சி ஒர் காலத்தே இங்கு வழங்கி இருக்க வேண்டும் எனபதை உணர்த்துகிறது.

தமிழோடு ஒத்துள்ள இந்நாகரிக மன்னர் பெயர்களை சிந்துவெளி முத்திரைப் பெயர்களோடும், சங்க இலக்கியப் பெயர்களோடும், பிற நாகரிக மன்னர்தம் தமிழ்ப் பெயரோடும் ஒப்பிட்டு ஆய்கிறது இக்கட்டுரை. இந் நாகரிக மன்னர் பெயர் ஒப்பீடு இந் நாகரிகங்களின் மக்கள் ஒரு குலைக் காய் போல் ஒரு மூல நாகரிகத்தை சேர்ந்தவராக இருத்தல் வேண்டும், அதோடு அம்மூல தாய் நாகரிகம் தமிழர்  உடையது என்று விளக்குவதே இக்கட்டுரையின் நோக்கம். இவ்வுலகில் எழுத்துகள்  சற்றொப்ப 6.500 ஆண்டுகள் அளவில் தோன்றின அதற்கு முன் எழுத்துகள் கிடையா.  தமிழின் காலம் கல்வெட்டு, சங்க இலக்கியச் சான்றுகளின் படி 2,500 ஆண்டுகள் பழமையதாக சொல்லப்படுகின்றது. எதியோபிய மன்னர்தம் தமிழ்ப் பெயர்கள் 6,500 ஆண்டுகள் பழமை மிக்கதால் தமிழின் பழமையை 6,500 ஆண்டுகளுக்கு முன் போடலாம், அதோடு எதியோபியாவில் கிடைத்த மட்பாண் டங்கள் ஆதிச்சநல்லூர் முதுமக்கள் தாழிகளை முழுதும் ஒத்துள்ளதால்  தமிழும் தமிழர் நாகரிகமும்   9.500 ஆண்டுகள் பழமைமிக்க எதியோபிய நாகரிகத்தினும் மேலாக, இதாவது, 10,000 ஆண்டுகள் தொன்மையதாய் கொள்ளலாம்.

இப்பெயராய்வு எதியோபிய மன்னர் Tafari Mokonnen 1922 இல் வெளியிட்ட மன்னர் பெயர் பட்டியலை அடிப்படையாகக் கொள்கிறது.

ஓரிப் பழங்குடியில் மொத்தரம் 21 பேர் ஆண்டுள்ளனர். அதில் முதலாமவர்

O r i or aram 4530-4470BC - தமிழில் ஓரி என்பது செப்பமான் வடிவம்.  கடைஎழு வள்ளல்களுல் ஒருவனாக சங்க இலக்கியத்தில் குறிக்கப்படுபவன் வல் வில் ஓரி என்பான். எனவே ஓரி எனம் பெயர் 6,500 ஆண்டுகள் பழமையது.

Gariak 4470-4404 BC தமிழில் காரி அக் >  காரி அக்கன்  என செப்பமாக படிக்கலாம். சங்க இலக்கியத்தில் கடைஎழு வள்ளல்களுல் ஒருவனாக குறிக்கப்படுபவன் மலையமான் திருமுடிக் காரி என்பான்.

 இப்பெயர் கொரிய நாகரிகத்தில் Dangun  வழிமரபில் ஒரு மன்னனுக்கு Gareuk 2182-2137 BC என இடப்பட்டுள்ளது. தமிழில் காரி அக் > காரி அக்கன் என செப்பமாக படிக்கலாம். அக்கன் - வடலூர் வட்ட மருங்கூரில் கிடைத்த பிராமி எழுத்து பொறித்த பானைஓட்டில் அதியகன் எனறு உள்ளது. இதை அத்தி + அக்கன் என பிரித்து படிக்க வேண்டும். அக் பிற நாகரிகங்களில் அல், ஐ, இ, உ, அம் ஈறு பெற்றும் வரும். தெலுங்கில் அக்கராஜு என்ற வழக்குள்ளது. எகிபது நாகரிகத்தில் 4, 7 & 8 ஆம் ஆள்குடிகளில் காரி என பெயர் கொண்டோர் பலர்.

Elaryan 4404-3836 BC - தமிழில் எல் அரையன் எனபது செப்பமான் வடிவம். எல் - ஒளி, சிவப்பு ஆகிய பொருள்களை கொண்டது. எல்லன், எல்லப்பன் ஆகிய பெயர்கள் இன்றும் வழங்குகின்றன. மேலை நாடுகளில் எல் வழங்குகிறது. அரயன் - அரசன் எனும் பொருள் 
உடையது. இப்பெயர் தமிழ் இலக்கியத்தில் பல்லிடங்களில் ஆளப்பட்டுள்ளது.

Eylouka 3836 - 3932 BC (QUEEN) -  தமிழில் அரசி எயில் அக்கா > எழில் அககாள் என செப்பமாக படிக்கலாம். இது ஒரு தூய தமிழ்ச் சொல்.  பண்டைத் தமிழகத்தில்  பெண் அரசுப்  பொறுப்பேற்றதற்கான சான்று இல்லா நிலையில் எதியோபியாவில் பெண் ஆள்வதற்கு தடை இருந்ததில்லை என்பதற்கு இவள் சான்று.

Kam 2713 - 2635 BC - தமிழில் காம் > காமன் என செப்பமாக படிக்கலாம். காமன் ஒரு தூய தமிழ்ச் சொல் சமஸ்கிருதம் அல்ல.இங்கு அன் ஈறு இல்லாமல் உள்ளது. சிந்துவெளி முத்திரைகளில் காமன் என்ற பெயர் வழங்குகின்றது. 63 நாயன்மாருள் ஒருவர் கலிக் காம நாயனார். அதில் காமன் இடம்பெற்றுள்ளது. சப்பான் நாகரிகத்தல் காம என்ற பெயர் வழங்குகிறது.

Elektron 2515 - 2485 BC - தமிழில் எல்லி கீற்றன் என்பது செப்பமான வழக்கு. எல் இகர ஈறு  பெற்றுள்ளது. சீன நாகரிகத்தில் Liao ஆள்குடி அரசனின் இயற்பெயர் Yelu Abaoji 907 -926 AD - தமிழில் எல்லு அப்பய்ய தி > எல்லு அப்பய்யன் தி என செப்பமாக படிக்கலாம். இங்கு எல் உகர ஈறு பெற்றுள்ளது. அப்பய்யன் - அப்பய்ய தீக்ஷிதர் என்பவர் நாயக்கர் கால அறிஞர். தி -- சீனத்தில் வேந்தன் என பொருள் தரும்.

Manturay 2180- 2145 BC - தமிழில் மாந்தரை என்பது செப்ப வடிவம். ஐகார ஈறு பெற்றுள்ளது. மாந்தரன் சேரர்க்குரிய பெயர். எதியோபிய நாகரிகத்தில் சேரர் ஆட்சி எற்பட்டதற்கான முதல் சான்று. மாந்தர > மாஞ்சர என மருவி நடு ஆப்பிரிக்கா வில் கிளிமாஞ்சரோ என்ற மலைக் காட்டிற்கு பெயராக வழங்குகிறது.

Azagan 2085 - 2055 BC - தமிழில் அழகன் என்பது செப்பமான வடிவம். தமிழுக்கே சிறப்பான ழகரமும் அன் ஈறும் இடம் பெற்றுள்ளன. அழகப்பன், அன்பழகன் ஆகியன இன்றும் வழங்கும் தமிழ்ப பெயர்கள்.

Ramen Phate 2020-2000 BC - தமிழில் இராமன் வட்டி என்பது செப்பமான தமிழ் வடிவம். இங்கு வகரம் பகரமாக திரிந்துள்ளது. இராமன் ஒரு தூய தமிழ்ச் சொல்.  வாலமீகி இராமாயணத்திற்கு முன்பே சங்க இலக்கியங்களில் பயின்று வருகிறது. எகிபது மன்னர் பலர் இப்பெயர் கொண்டுள்ளனர். காட்டாக, Ramesses I 1295-1294 BC -  தமிழில் இராமி சே > இராமி சேயன் என செப்பமாக படிக்கலாம். இராமன் இகர ஈறு பெற்றுள்ளது. சேயன் - சிந்து வெளி முத்திரைகளில் பரவலாக அன் ஈறு பெற்றும், பெறாமல் சேய் எனறும், இன்னம் குறுக்கமாக சே என்றும் வழங்குகிறது.

Wan Una 2000 BC - தமிழில் வண் உன்ன > வண்ணன் உன்னன் என செப்பமாக படிக்கலாம். வண்ணன் - சிந்து வெளி முத்திரைகளில் வழங்கும் பெயர். சீன நாகரிகத்தில் மேற்கு Han ஆள்குடி அரசர் ஒருவர் பெயர்

 Liu Bang206 -195 BC - தமிழில் ஒளிய பண் > ஒளியன் வண்ணன் என செப்பமாக படிக்கலாம். வ- ப திரிபு. சீன மொழியில் ன்>ங் என மூக்கொலி பெறும். சிந்து வெளியில் ஒளியன் என்ற பெயர் அருகி வழங்குகிறது.  உன்னன் - தமிழக சிந்து எழுத்து பானைஓடுகளில் பொறிக்கப்பட்ட பெயர். இகர ஈறு பெற்று உன்னி என்றும் ஆகும். இது உன்னி சேரநாட்டு வழக்கு. 

எகிபது நாகரிகத்தில் 5 ஆம் ஆள்குடி மன்னன் ஒருவன் பெயர் Unas 2375 -2345 BC - தமிழில் உன்னs > உன்னன் என செப்பமாக படிக்கலாம்.

Piori 2000 - 1985 BC - தமிழில் பய் ஓரி > வய் ஓரி > வய்யன் ஓரி என செப்பமாக படிக்கலாம். வய் - வெம்மை,  வைதல் என்பதன் வேர், வய்யன் - சிந்து வெளியில் வழங்குகிறது, செங்கல்பட்டு அருகே வய்யா/வையா ஊர் என ஓர் ஊர் உள்ளது. இது சீன நாகரிகத்தில் Xi, Bi என திரிந்து பேரளவில் வழங்குகிறது.

Kosi Yope (queen) 1871 - 1890 BC - தமிழில் அரசி காதி யாப்பி > காத்தி யாப்பி என செப்பமாக படிக்கலாம். தகரம் சகர இன ஒலியான ஸகரமாக திரிந்துள்ளது. காத்தி - தமிழக ஊர்புறங்களில் பெண் பெயராக வழங்குகிறது.ஆண் பால் பெயரான காத்தன் சிந்து வெளி முத்திரைகளில் வழங்குகிறது, அங்கு ஒரு பெண் பால் பெயர் கூட காணப்படவில்லை. யாப்பி - இது ஒரு முது பழந்தமிழ்ச் சொல். ஆண் பால் பெயர் யாப்பன் என்பது.

Etiyopus I 1856 - 1800 BC - தமிழில் எட்டி யாப்ப > எட்டி யாப்பன் என செப்பமாக படிக்கலாம். எட்டி - வணிகர்க்கு உயர்ந்தோன் எனும் பொருளில் பட்டமாக அளிக்க பட்டது. எட்டியப்பன் இன்றும் தமிழகத்தில் வழங்குகிறது. யாப்பன் - ஒரு பழந்தமிழ் பெயர். தென் அமெரிக்க இன்கா நாகரிகத்தல் ஒரு மன்னன் பெயர் . 

Pachacutec Inca Yupanqui 1438 - 1471 AD .- தமிழில் பச்சகுடி யாப்அங்கை > பச்சைகுடி யாப்பன்  அங்கை என செப்பமாக படிக்கலாம். அஙகன்  அங்கு ஆகிய பெயர்கள் சிந்து வெளி  முத்திரையில் வழங்குகின்றன. அங்கப்பன், அங்கையன் இன்றும் தமிழக்த்தில்  வழங்கும் பெயர்கள். இன்கா, மாயன் நாகரிகங்களும் தமிழர் நாகரிகங்களே.

Lakndun Nowarari  . தமிழில் இள கந்தன்  நவ்வர்  அரி என்பது செப்பமான வடிவம்.  இள  - இளமைப் பொருள். சங்க இலக்கியங்களில் இளங்குமணன், இளஞ் சேன்(ட்) சென்னி என வழங்குகிறது. ஐரோப்பாவில் படை நடத்திய Huna மன்னன் அத்திளா > அத்தி+இள எனபான். சிந்துவெளி முத்திரையில் அத்திள வழங்குகிறது. கந்தன் -  சிந்துவெளி முத்திரையில் அருகி வழங்குகிறது. இகர ஈறு பெற்று கந்தி எனவும் ஆகும். புகார் நகரின் அக ஊர் ஒன்றுக்கு பெயர் காகந்திபுரம். நவ்வன் - சிந்துவெளி முத்திரையிலும், தமிழக பானைஓட்டு சிந்து எழுத்திலும் காணப்படுகிறது. இங்கு அர் ஈறு பெற்றுள்ளது. அரி > அரியா இன்றும் தமிழகத்தில் வழங்கும் பெயர். புதுச்சேரியின் ஓர் ஊர் அரியான்குப்பம் > அரியாங்குப்பம்.

Senuka I 1700 -1683 BC - தமிழில் சேன் உக்க > சேனன் உக்கன் என செப்பமாக படிக்கலாம். சேனன் - சிந்து வெளிப் பெயர். இளஞ் சேன்(ட்) சென்னியில் பயில்கின்றது. உக்கன் - சிந்து வெளி  முத்திரைப் பெயர் 5,300 ஆண்டு சிந்து மட் பாண்டத்தில் உக்கங்கு என பொறிக்கப்பட்டுள்ளது.

Mandes 1531 - 1514 BC - தமிழில் மாந்தி என்பது செப்பமான வடிவம். உகர ஈறு பெற்று மாந்து எனவும், ஐகாரம் பெற்று மாந்தை எனவும் ஆகும். மாந்தரன் > மாந்து + அரன் ஒரு சேரப் பெயர். மாந்தை சேரர் நகரம்.

Amoy 1481 -1460 BC - தமிழல் ஆமை > ஆமன் இதன் செப்பமான வடிவம். யா > ஆ திரிபு, யானை - ஆனை, யாந்தை - ஆந்தை போல் யாமன் ஆமனாக திரிந்தது. ஐகார ஈறு பெற்று ஆமை ஆனது. குட்டாமன் - குட்டை+ஆமன் கேரளத்தில் இன்றும் வழங்குகிறது. முட்டத்து ஆமக் கண்ணியார் > முடதாமக்கண்ணியார் பெண் புலவர்.

இசுரேலின் யூதேய அரசன் பெயர் Amon 642-640 BC .

Titon Satiyo 1256 - 1246 BC - தமிழில் திட்டன் சாத்தைய >  திட்டன் சாத்தையன் என செப்பமாக படிக்கலாம்.  திட்டன் - திட்டன் குடி > திட்டக்குடி ஓர் தமிழக ஊர். கார்தேஜ் நாகரிக அரசியின் பெயர் Dido 814 BC. காசுமீர அரசிப் பெயர் Dida 958 AD. அரசிகளின் பெயர்கள் கடுஒலி பெற்றுள்ளன.   சாத்தன் + அய்யன் ஒரு கூட்டுப் பெயர். சாத்தன் - சிந்து வெளி முத்திரைப் பெயர். சாத்தப்பன் இன்று வழங்கும் பெயர். கொரிய நாகரிக Danjun வழிவந்த மன்னன் பெயர் sotae 1357 -1285 BC . சாத்தை > ஐகார ஈறு பெற்றுள்ளது. 

ஈரானின் ஈலம் நாகரிக மன்னன்பெயர் .Ukku-Tanish 2500 BC   என்பது .

 பாபிலோன் மன்னன் பெயர் Nabu Suma Ukin II 732 BC.  சீன நாகரிகத்தில்Shang  ஆள்குடி மன்னன் கோவில் பெயர் Tai Zang 1600 BC தமிழில் தாய் சாண் என்பது. சீனத்தில் ன்>ங் என மூக்கொலி பெறும்.

Wiyankihi I 1140 - 1131 BC - தமிழில் வய்யங்கி > வய்யன்+ அங்கி என செப்பமாக படிக்கலாம் . சங்க இலக்கியத்தில் ஒரு மன்னன் பெயர் வய் ஆவி என்பது.

சீன நாகரிகத்தில் shang ஆள்குடியில் ஒரு மன்னனுடைய இயற்பெயர் Bian 1600 BC. அதே ஆள்குடியில் இன்னொரு மன்னனுக்கு ஆட்சிப் பெயர்
 Xiao xin 1300 - 1251 BC - தமிழில் வய்ய வய்யன் என்பது. சீனத்தில் வய்>Xi என்றும் Bi என்றும் திரிந்துள்ளது.

Ramenkoperm 1057 -1043 BC - தமிழில் இராமன் கோப்பெரும் என்பது செப்பமான வடிவம். கோப்பெரும் பெண்டு சங்க இலக்கியத்தில் குறிக்கப்படும் பெண் பெயர். சோழன் ஒருவன் கோப்பெருஞ் சோழன் எனப்பட்டான்.

Pino stem 1073 BC - தமிழில் பிண்ண சேம் > விண்ணன் சேமன் என செப்பமாக படிக்கலாம். வ - ப திரிபு.  விண்ணன் - சங்க இலக்கியத்தில் விண்ணன் தாயன் என்ற பெயர் இடம்பெறுகிறது. கொரிய நாகரிகத்தில் Dangun வழிவந்த மன்னன் பெயர் Wina 1610 - 1552 BC தமிழில் விண்ண > விண்ணன். சேமன் - சிந்து முத்திரையயில் வழங்கும் பெயர். ஏமன் சகரமுன்மிகை(Prothesis) பெற்று சேமன் ஆனது. விழுப்புரம் அருகே ஏமப்பூர் என்று ஓர் ஊர் உள்ளது.

Hanyon I 957 -956 BC - தமிழில் கான் யாண் > கானன் யாணன் என செப்பமாக படிக்கலாம். இங்க ககரம் ஹகரமாகியது. சிந்து வெளி முத்திரைகளில் அன் ஈறு பெறாமல் இவ்விரு பெயரும் வழங்குகின்றன. சீனத்தின்  கிழக்கு Han குடியில் ஒரு மன்னன் பெயர்   Yan Kang 220 AD - தமிழில் யாண் கான். ன்>ங் என மூக்கொலி பெறும்.

Sera I (Tomai) 956 - 930 BC -  தமிழில் சேர (தாமை) > சேரன் (தாமன்) என செப்பமாக படிக்கலாம். தாமன் ஐகார ஈறு பெற்றுள்ளது. அல் ஈறு பெற்றும் வழங்கும். தாமல்  காஞ்சி மாவட்டத்தில் உள்ள ஓர் ஏரி. சேரன் சேரர்க்கான குடிப்பெயர். பாபிலோன் மன்னன் ஒருவன் பெயர் Tiglath Pileser 732 -729 BC - தமிழில் திகழ் ஆத் வில்லி சேர் > திகழ் ஆதன் வில்லி சேரன் என செப்பமாக படிக்கலாம். நெடுஞ் சேரல் ஆதன் ஒரு புகழ் மிக்க சேர மன்னன்.  சேரர் வில்லவர் எனப்பட்டதுடன் அவர் கொடிச் சின்னமும் வில்.  இப்பெயர் சேரர் பாபிலோனையும் ஆண்டதற்கு ஒரு சான்று.

Nicauta Kandae(queen) 740 - 730 BC - தமிழில் அரசி நய் காத்த கந்தை எனபது செப்பமான் வடிவம். நய்யன் காத்தன் கந்தன் சிந்துவெளி முத்திரைகளில் பயில்வுறுகிறது. கந்தை பெண் பாலை தெளிவாக குறித்து வந்துள்ளது.

Erda Amen Awseya 681 - 675 BC - தமிழில் எருத ஆமன் அவ் சேய > எருதன் ஆமன் அவ்வன் சேயன் என செப்பமாக படிக்கலாம். எருதன்- எருதின் வலிமையை ஆணின் வலிமைக்கு ஒப்பிட்டு இடும் பெயர். காளை என்ற பெயர் இதற்கு சான்று. சீனத்தின் தெற்கு Nan Liang அரசின் ஓர் அரசன் பெயர் Tufa Rutan 402 - 414 AD  -தமிழில் தூவா எருதன் > தூவான் எருதன் என செப்பமாக படிக்கலாம். தூவாக்குடி தமிழக ஊர். சேயன் - கொரிய நாகரிகத்தில் Gija வழிவந்த மன்னன் பெயர் Seon hye 925 -898 BC தமிழில் சேயன்  கயி என்பது செப்பமான வடிவம். கயி சிந்து வெளியில் காஇ என பயில்வுற்றுள்ளது. அவ்வன் - தேனி வட்டம் புலிமான்கோம்பையில் கிட்டிய நடு கல் பிராமி கல்வெட்டில் வேள் ஊர் அவ்வன் பதவன் என்று பொறிக்கப்பட்டு உள்ளது.

Gasiyo Eskikatir  - தமிழில் காத்தய்ய இசக்கி கதிர் > காத்தய்யன் இசக்கி கதிர் என செப்பமாக படிக்கலாம். ககரம் கடுஒலி பெற்றுள்ளது. தகரம்சகர இன ஒலி ஸகரமாக தரிந்தது. காத்தவராயன் இன்றும் வழங்கும் பெயர். இசக்கியம்மன், இசக்கிமுத்து ஆகிய பெயர்கள் தமிழகத்தில் வழங்குகின்றன. பாபிலோன் மன்னன் ஒருவன்பெயர் 

Ishki bal 1732 BC  - தமிழில் இசக்கி பால் > இயக்கி வால் என செப்பமாக படிக்கலாம். வால் -  ஒளிரும் வெண்மை எனப் பொருள், வ>ப திரிபால் பால் என வழங்கும். பால் - வெண்மைப் கருத்து வேர். கதிர்- கதிரேசன் என தமிழகத்தில் வழங்குகிறது. ஈலம் நாகரிகத்தல் ஒரு மன்னன் பெயர் Kutir Nahhunte 1740 BC -தமிழில் கதிர் நக்கந்தி > கதிர் நக்கன் கந்தி என செப்பமாக படிக்கலாம். நக்கன்  சிந்து முத்திரைப் பெயர். கந்தன் > கந்தி ஆகும்.

Tomadyan Piyankhi III 671 - 659 BC - தமிழில் தாம் அதியன் பய்யங்கி > தாமன் அதியன் வய்யங்கி என செப்பமாக படிக்கலாம். அதியன் சேரக் கிளை மரபினரான அதியமான்கள் குடிப்பெயர்.

Elalion Taake 402 -392 BC - தமிழில் எல்லாளியன் தக்கி என்பது செப்பமான வடிவம். எல்லாளன் என்ற தமிழ் மன்னன் ஈழத்தை மிக சிறப்பாக ஆண்டவன். சீனத்தின் Tiefu பழங்குடி வேள் பெயர்

 Liu Eloulou 356 -358 BC - தமிழில் ஒளிய எல்லாள > ஒளியன் எல்லாளன் என செப்பமாக படிக்கலாம். ஒளியன் சிந்து முத்திரைப் பெயர். திரை நகர போனீசிய மன்னன் பெயர் Elulaios 729- 694 BC - தமிழில் எல்லளைய > எல்லாளியன் என செப்பமாக படிக்கலாம். தக்கை - தக்கி, தக்கு, தக்கன் என்றும் வழங்கும். கோவை சூலூரில் கட்டிய சிந்து எழுத்து பொறித்த மட்கலனில் தக்க இன்னன் என பெயர் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. சப்பானிய வேந்தரின் ஈமப் பெயர் Taka Kura 1168 - 1180 AD - தக்க குர > தக்கன் குரவன் என செப்பமாக படிக்கலாம்.

Atserk Amen III 382 BC - தமிழில் ஆட் செருக் ஆமன் > ஆடு செருக்கு ஆமன் என செப்பமாக படிக்கலாம். ஆடு - வெற்றி, செருக்கு -- பெருமிதம்.  ஆடு செருக்கு ஆமன் எனறால் வெற்றிச் செருக்கள்ள ஆமன் என பொருள்.  இது கடல் பிறகோட்டிய செங்குட்டுவன், சித்திர மாடத்து துஞ்சிய பாண்டியன் என்பது போல வினைச் சிறப்பு சுட்டிய பெயர்.

Kolas 295 - 285 BC - தமிழில் காள> காளன்என செப்பமாக படிக்கலாம். இது சிந்துவெளி முத்திரையில் காணப்படும் பெயர். தமிழகத்தில் இன்றும் வழங்குகிறது. காளி இதன் பெண் பால் பெயர். நடு ஆப்பிரிக்காவில் ஒரு மன்னன் பெயர் அலி காளன் என்பது.

Stiyo 269 - 255 BC -  தமிழில் திய்ய > திய்யன் என செப்பமாக படிக்கலாம். தேனி வட்டம் புலிமான்கோம்பை என்ற ஊரில் பேடு திய்யன் அந்தவன் என்ற பெயர் பொறித்த பிராமி நடுகல் கண்டெடுக்கப்பட்டது. திய்யன் என்ற கேரள சாதிப் பெயர் மிக பின்னர் ஏற்பட்டது. கொரிய நாகரிகத்தில் ஒரு மன்னன் பெயர் Deun gol 874 - 849 BC தமிழில் திய்யன் கோல் என செப்பமாக உள்ளது. தகர இனக் கடுஒலி பெற்றுள்ளது. கோல் - கோலப்பன் இன்றும் வழங்கும் பெயர்.

Bawawl 70 - 60 BC தமிழில் பவ்வல் > வவ்வல் என செப்பமாக படிக்கலாம். அன் ஈறு பெற்று வவ்வன் ஆகும். சீனத்தில் Xia அரசின் ஓர் அரசன் பெயர் Helian Bobo 407 - 425 AD - தமிழில் கிளியன் பப்ப > கிளியன் வவ்வன் என செப்பமாக படிக்கலாம். வகரம் பகர கடுஒலியாக திரிந்துள்ளது. இவன் மரபினர் எல்லாரும் கிளியன் பட்டம் தாங்கியுள்ளனர். சோழ மன்னர் சிலர் கிள்ளி  எனப்பட்டனர். 

Barawas 60 - 50 BC - தமிழில் பரவன் என செப்பமாக படிக்கலாம்.  பகரம் கடுஒலி பெற்றுள்ளது. தமிழில் பரவன் மீனவரை குறிக்கும். கடல் பரவை எனப்படும்.

Serada 105 -121 AD தமிழில் சேர் ஆத > சேரன் ஆதன்  என செப்பமாக படிக்கலாம். சேர மன்னர்களே ஆதன் என்ற பெயர் கொண்டிருந்தனர். காட்டாக, இமய வரம்பன் நெடுஞ் சேரல் ஆதன்.

Azegan Malbagad  200 - 207 AD - தமிழில் அழகன் மால் பகடு என செப்பமாக படிக்கலாம். மால் -- கருமைக் கருத்து, பகடு - எருமை, ஆண் எருமையின் வலிமை ஒடு ஒப்பிட்டு இப்பெயரை சூட்டி இருக்கலாம்.

கிறித்தவ மதப் பரவலால் தமிழ்ப் பெயர்கள் ஒழிந்தன. ஆங்காங்கே கலப்பு பெயராக Tseyon / Tsion -   திசையன் போன்ற பெயர்கள் வழக்கூன்றின.

தமிழகம், சிந்துவெளி அல்லாத பிற நாகரிகங்களில் அகரம் ஒகரமாயும், வகரம் பகரமாயும், தகரம் சகரமாயும் திரிந்துள்ளன.  அப்பெயர்களை தமிழாய் படிக்க மூல எழுத்தையே நாட வேண்டும்.

மேற்கு நாகரிக மன்னர் பெயர்களும், கிழகக்கு நாகரிக மன்னர் பெயர்களும் தமிழாய் இருப்பது  இடைப்பட்ட சிந்து நாகரிகமும்  தமிழர் நாகரிகமே என்பதை இது வரை மறுத்து வந்தவர்களை நம்பிக்கைப்படுத்த உதவும். எதியோபிய மன்னர் பெயர்கள் தமிழல்ல என மறுப்போர்  சங்க இலக்கியஙகளில் கற்றத்துறைபோகிய தமிழ் அறிஞர்களை உசாவ வேண்டுகிறேன். அதோடு Indus Script Dravidian, 1995 என்ற நூலை மேற்கோளாக கொள்ளும்படி வேண்டுகறேன்.

மிகப் பலர் எண்ணுவது போல் மூலதாய் நாகரிகமான தமிழர் நாகரிகத்திற்கு ஆப்பிரிக்காவோ, சுமேரியாவோ, சிந்து வெளியோ அல்லது கிழக்கு நாகரிகங்களோ தாயகம் அல்ல. தமிழ் இலக்கியங்கள் தமிழர் தாயகத்தை தென்புலம் என்கின்றன. அயினும் அதற்கு தொல்லியல் சான்று ஏதும் இல்லை. இது தொடர்பாக தமிழ்நாடு தொல்லியல் துறை அடிக்கடல் ஆய்வு மேற்கொள்ள உள்ளதாக    தெரிவித்தள்ளது. நல்ல முடிவுகள் வரும் என எதிர் பாரக்கலாம்.

 இப்பெயர் ஒப்பாய்வு ஒரு புதிய களமாக ஏற்கபட்டு விரிந்து பரவினால் தமிழ் நாகரிகத்தின் எல்லையும், காலமும் விரிந்து இருப்பதை நிறுவ இயலும்.

 In the Coromandel coast the Nagas who were traditional fishermen (the Paravas) and Warriors(Maravas) founded the Madurai Kingdom with its capital first at Korkai and later at Madurai. The Nagas also founded Jaffna and occupied the north east of Ceylon island and the kingdom was called Nagadipa. They also moved into Keleniya and other places in Ceylon. The Naga capital at Nagadipa was Kathiramalai and the port was at Matota.

The three hillocks around which the Madurai Kingdom was built, Pasu Malai, Naga Malai and Yanai Malai

This is Not a Nature Hill. It was built by Naga ancestors.

 The Nagas, like most of the other Native tribes had serpent as their totem. They also used to worship serpent and consider them to be their protective deity. They also used to wear artificial hoods of cobra on their heads at certain occasions.

The tradition of Naga worship or totem was in prevalence in Babylonia, Assyria, Palestine and Iran from ancient times and it was brought to India alongwith migration of Sumerians and Assyrians and Dravidian race.<-p>

There are enormous evidences of seals and seal impressions found from Indus towns to show that Indus Valley people also used to worship this serpent deity.

Dr.Viyogi through his meaningful research has proved that native Naga people were highly civilized, their heritage and culture was very rich. They developed an ideal social, religious, economic and political system which made them very wealthy and invincible warriors and ideal citizens. Thus they founded Indus Valley Civilization, one of the oldest civilization of the world. They are responsible for the urbanization of India as much as twice and to bring forth ?Golden Age? of Indian history. Not Only Indus vally Civilization Egyptian Civiilization brought tutta-Naga kings Called Tuttakaman. Sumerian Kings also Nagas. Cambodia,East Asian Peoples also the version of Naga Clans.
If this existing course of invader?s history is replaced by this new research work, it can prove to be an ideal history for developing young brain to the right path of creating sense of nationality, humanity, fraternity, liberty, patriotism and rationality. This can be a gain of considerable amount of progressive mileage in the human history

சேசாத்திரி. 

Long ear culture from India to Mesoamerica – a Vedic and Tamil influence!

Thanks: Srimathi jaysree saranathan for giving such a valuable article

Also posted at http://www.scribd.com/doc/190923934/Long-ear-culture-from-India-to-Mesoamerica

In an article on Tutankhamun, I wrote about the probable influence of Vedic culture on the 18th dynasty of Egypt as was made out from ear piercing habit and wearing of ear heavy ornaments. Ear piercing, known as Karnavedha is an important sacrament for anyone born in the Vedic culture. This continues till today among Hindus in India. The young Tutankhamun's mask on the mummy showing huge holes in the ear, apparently made so by the constant wearing of heavy ear ornaments for long, made me think that Vedic practices had entered the 18th dynasty with the introduction of Atenism (of Sun God who moves in a chariot in the sky) by Tutankhamun's father. In response to this article, Mr Dale Drinnon brought to my attention the 'long ear' tradition found in Easter Island and in the Andes in South America. Long and pierced ear of a statue of Easter island. (Article with pics:-http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2149846/Hidden-treat-The-Easter-Island-heads-BODIES.html ) His article posted in his anthropology blog is reproduced at the end of the 3rd article – this is a 3-part series. The information provided by him adds credence to my persistent opinion that I have been writing in many articles with supportive evidence from Sangam Tamil literature. The early Tamils (shall we call them as proto Tamils who followed Vedic culture?) positioned in scattered islands in the Indian Ocean (now submerged) had spread or their cultural influence had spread as far as the South American coast in the Pacific Ocean in the wake of submergences, the last of which happened 3500 years BP as per Tamil Sangam texts. Already a research study exists that says that there is genetic imprint of Indians and Indian dogs in Australia some 4000 years ago. In my earlier blog post I showed how this could have become possible. The vast stretch of the Indian Ocean was not crossed by those people from today's India, for there existed Indians (whose genetic imprints continue in today's Indian population) in the scattered islands in the Indian Ocean at that time. From Indian Ocean to Pacific Ocean the people had interacted and this resulted in common culture being followed by them. The Indian Ocean habitat was largely occupied by Proto Tamils or Sangam Age Tamils whose kinship with Indian mainland had existed for more than 10,000 years before that. The discovery of man-made structure off Pumpukaar in South east Tamilnadu and the discovery of artefacts in Agastheeswaram in Kanyakumari district in the southern tip of India (Tamilnadu ASI Publication, 2008, on Kanyakumari district) both dated at 10,000 years and before substantiate the Tamil literary tradition of early Tamils having an advanced culture at that time in Indian Ocean habitat. Some of them later shifted to Pacific Ocean and then to the South American inland when Indian Ocean habitat was submerged. Among many commonalities found among the people in this vast area, the 'long ear' tradition is one that stands as a crucial testimony for a united Vedic culture throughout this region – from Indian Ocean to Pacific Ocean. In this article I am going to explore details of this 'long ear' tradition. Piercing the ear on the first year after birth is a Vedic rite. The timing is when the child starts talking by listening. Hearing and talking are activated by piercing the ear. As a Vedic rite, this was aimed at enabling the child to keep listening to the name and praise of God and remembrance of God. In actual terms this means the child would remember what it hears. By stretching the ear hole using heavy ornaments, perhaps it was thought that hearing and remembering faculties would keep increasing with age. There is no written record to say why this Vedic samskara of ear piercing and wearing of ear ornaments is done. But the recent scientific studies have shown that brain activity can be increased by pulling the ears. This gives a clue to why this practice was introduced as a Vedic rite. Let us see what happens with the pulling of the ear. The pulling is done exactly in the region where the heavy ornaments are worn. Called as Super Brain Yoga, scientists have found out that by pulling the ears with a gentle pressure, the two hemispheres of the brain along with the pituitary and pineal glands can be energised. A few minutes of gentle pull of the two ears are enough for energising the brain and thereby the entire body and also in reducing stress. This kind of pulling the ears is called as "Thoppuk karaNam" in Tamil (read my article here). For ages in India, this was a popular mode of punishment to the student if he fails to remember or reproduce the lessons or verses. A typical Gurukula of students taking Vedic education.

(pic courtesy: http://guruprasad.net/posts/why-indian-teachers-punish-students-scientific-reason/) This "thOppuk karaNam" is also done as a way of worship to Lord Ganesha. (Pic courtesy: http://guruprasad.net/posts/why-indian-teachers-punish-students-scientific-reason/)

Lord Ganesha is seen with huge ears of the elephant which looks ideal for gathering sound waves for listening and remembering. Ganesha was known to have written Mahabharata by listening to Vyasa dictating the verses. Sage Vyasa did not write down the Mahabharata verses. He only dictated them to Lord Ganesha on the condition that Ganesha must write them down only after understanding the meaning. Ganesha was too fast in listening and grasping the meaning that Vyasa had to compose difficult verses every now and then so that he could gain some time in composing further verses before Ganesha could grasp the meaning and write. Perhaps the idea of large ears started with this episode of Lord Ganesha. Perhaps this gave rise to the idea of depicting the temple images of Gods with large ears. The symbolism was that large ears could gather even mild sounds or even the words uttered mentally by the devotees. Almost all the images of deities in olden temples in India (most of them exist in South India) are seen with huge ears that look like elephant's or Ganesha's ears. The Utsava deities that are taken out for procession around the streets are always decorated with large ears. As examples let me show the images of the famous deity Lord Venkateswara of Tirupathi with Sri Devi and Bhu Devi. (picture below) One can see the large ears fitted on the sides of the head. Below is the image of the Goddess Padmavathy at Thiruchanoor, the consort of Lord Venkateswara of Tirupathi One cannot miss out the huge ears on the sides of the head in the above image of the Goddess. Large ears are symbolic of listening to the prayers of the devotees. In the Vedic society any learning was of mental nature – that of listening and remembering. The ear piercing and the subsequent wearing of ornaments on ears give the effect of the Super Brain Yoga. The ornaments continuously give gentle pressure to that part of the ear that activates the brain and the glands in the head with the result that the person remains alert and energised. When a little heavier ornament is used, the ear gets stretched and gives an appearance of a larger ear. Thus in the single act of wearing the ear ornament, two advantages are drawn – of increasing the brain activity and getting larger ears. Thus the idea of piercing the ear early in childhood and stretching the ear by the gentle pull of the ornament comes with twin purposes – one real and another symbolic. The real purpose is that the pull keeps the brain always alert and efficient. The symbolic reason is that the stretched ear looks large thereby capable of gathering or listening sounds (related to Vedic chants and deities). Such a symbolism exists in the wearing of nose ring. Nose ring is considered as an auspicious sign and also a must for married women in the Vedic society. It's location in the nose signifies "prana", the vital breath with which the husband was equated. When the husband dies, the wife removes the nose ring. This practice shows that the nose ring is only a symbolism and is not really the prana or the life of the husband. Similarly the large ears are symbolic of capability to listen and retain Vedic chants. It was favoured for a more realistic reason of helping to keep the brain alert (super brain yoga). That is why there was no gender difference in piercing the ears and stretching the ears thereafter, even though the men folk of today have abandoned this practice in the Hindu society. Today only those men engaged in Vedic learning continue to wear ear ornaments. The women population however continues this practice. Today it is not rare to see women folk in rural India having long ears stretched with ornaments. Take a look at these women from Tamilnadu.

(http://www.pbase.com/neuenhofer/image/139707191) (http://ta.wiktionary.org/wiki/%E0%AE%AA%E0%AE%BE%E0%AE%AE%E0%AF%8D%E0%AE%AA%E0%AE%9F%E0%AE%AE%E0%AF%8D ) (http://veluvan.blogspot.in/2012_12_01_archive.html )

All these ornaments are of same type and are called by the name of "serpent" or Naga! In Tamil it is called as "Paambadam" (Paambu = serpent). This is how it looks. The design is actually that of a snake. This is not just a Tamil tradition. We can see this everywhere in India, but it has come into disuse in the past few decades. In other parts of India this ornaments is called Nagali or Nagulu or Nagavadura. This woman is wearing a nagali, a coiled serpent in her ear. The size of the hole will be increased by stretching the coil. A detailed article on this ornament and its variation in other parts of India can be read here. That article says that this practice (of wearing ornaments to stretch the ears) was found in certain communities and not among Brahmins. May be this is the case in recent times. In the past even Brahmins had worn heavy ornaments and had their ears stretched long. A prominent example is the image of Ramanujacharya, the founder of Vaishanva sect. There are 3 images of him in 3 temples of which 2 were made while he was alive. These images were made exactly like him. These images show him with stretched ears indicating that he had worn heavy ornaments. After taking to asceticism, he had discarded the use of ornaments. The following is his image at Melkote near Mysore. The next is his image at Sriperumbudur, near Chennai. The following is his image in Srirangam. This is said to be his embalmed image. The ears are long and stretched and bear proof of having worn heavy ornaments Pierced and stretched ear is not a feature to be found only in Tamil society or South India. The North Indian sculpture images of yore show this feature. As most of the North Indian temples of antiquity have been demolished by invading Muslims, we do not have adequate proof in North India. However looking at Buddha images of olden times found in North India, it can be established that this practice was there in North India among the elites and kings. The following is the 2nd century CE image of Buddha of Gandhara region. The ear is pierced and stretched. (courtesy:- http://www.flickr.com/photos/mukulb/8326804019/in/photostream/lightbox/ ) It is not just the Buddha or the Buddhists, even Jain sages had pierced the ears and stretched them. The following is the statue of Bahubali at Shravanabelaola made 1000 years ago. It features pierced and stretched ear. (http://en.wikipedia.org/wiki/File:Gomateshvara_Statue_Img456.jpg ) This shows that Buddhists and Jains did follow the Vedic samskaras. We must remember that this practice is not found in Europe from where the Aryans were supposed to have come to India according the AIT believers. This feature is a strong proof for non invasion of the Aryans and non Vedic connection with Europeans. Even Darius the Great who claimed himself as the Aryan (550 to 486 BCE) did not have his ears pierced. (http://iranpoliticsclub.net/history/darius-inscription/ )

But centuries before him Ashurnasirpal II of Assyria (883 to 859 BCE) had worn ear ornaments but did not have stretched ears. See the image below. Every entity of his time, including the Dvarapalaka type gate keeping Lamassu (winged lions) is seen with ear ornaments. (http://en.wikipedia.org/wiki/File:The_Gate_of_Nimrud_%28Metropolitan_Museum%29.jpg) This shows the extent of Vedic culture at that time. Much before that, say 5000 years ago, this culture had existed in Indus regions. Following is the image of the figurine excavated in Harappa. It has huge, dangling ear ornaments having stretched -effect on the ears. (Source http://eternalaryavarta.blogspot.in/ ) Yet another one, showing signs of ear ornaments. Wherever the Vedic culture had spread there we find this feature established. Take a look at the Buddhist statue found at Java. (http://www.thejakartapost.com/news/2013/11/15/javanese-antiquities-paris.html )

The following is the image of Vedic sage Agasthya found at Yogyakarta in Java. Look at the long ears. Following is the image of Vedic God Harihara found in Krung Thep, Bangkok. Look at the ears. Another image of Harihara found on Northern Thailand. The ears are stretched. This shows that long ears are an integral identity of deities, semi deities, sages and common people of the Vedic society wherever such images may have been established. Let us take a look at the image of a couple found at Haryana belonging to the Sunga dynasty, 2nd century BCE. ( http://www.flickr.com/photos/mukulb/8328085802/in/photostream/lightbox/ ) Look at the stretched ears of both the male and the female. The huge ornament is filling the ear hole of the female. This statue is found in Haryana in north India. This shows the spread of this practice throughout India across the communities. Now let me get back to the design of the ear ornament, the Paambadam or Nagali in serpent design. Does this convey any meaning? Now let me get back to the design of the ear ornament, the Paambadam or Nagali in serpent design. Does this convey any meaning? Yes it does. The naga or serpent design is associated with none other than Lord Shiva. The rules of iconography as given in "Mayamatham" written by Maya, make a specific mention of the design of the ear ornament only for Shiva. This is not the case with other deities or semi-deities. For other deities, it is simply said that some decorative ornaments must be worn on the ears. For "Ardhanaressvara" form of Shiva, specific ear ornaments are mentioned. This form shows Shiva and his consort Uma as two halves of the same body. The image of Shiva is depicted on the right half and that of Uma on the left half of the body. Mayan makes specific mention of the kind of ornaments to be sculpted for the Shiva-half and for Uma- half so that the separate identities of these two deities can be recognised. http://www.flickr.com/photos/kapaliadiyar/6621587577/

After describing the hair arrangement and marks on the forehead, Mayan says that the right ear corresponding to Shiva must be shown as wearing a pendant in the form of "Vasuki" the serpent that was used to churn the Meru in the mythical story of Churning of the ocean. In the left ear corresponding to Uma, a "tAlika" pendant or a "pAlika" pendant must be shown. (Mayamatham , chapter 36, verses 82 and 83) In the above image of Ardhanareesvara found in Gangai Konda Cholapuram, in Tamilnadu, most features mentioned in Mayamatham are seen. The left ear had pAlika pendant while the right ear has naga pendant From this it is deduced that Shiva was identified with wearing serpent like ear ornament. The Pambadam (in Tamil) or nagali as it is known in other parts of India, must have been popular among Shiva worshippers. Others had used tAlika or pAlika or some design. I don't think Ramanujacharya would have used a Pambadam. The female side can have any of the two designs according to Mayamatham. The "tAlika" corresponds to "Olai" in Tamil which is a sheath of long leaf that was rolled and inserted in the hole of the ear to make it big. The botanical name is "Curculigo orchioides" and commonly known as eye grass. The leaf was rolled and used as an ear ornament. Another meaning of TAlika is palm of the hand. Long palm like leaves were worn by women in olden days. The Tamil term "Olai" actually refers to the sheath of the palm leaf that was rolled and worn in the ear. The other ornament PAlika means pot. Pot like ornaments called as "Kunadala" that resemble a pot or a ring or a coil are often seen in the female images in temples. The pillar carving of Shiva- Parthy marriage found in Meenakshi temple at Madurai shows Shiva with Naga and pAlika in his ears though he it was not his Ardhanareesvara form. Take a look at the picture below.

To our right is Shiva who is seen with different ornaments in his ears. Though this is not the Ardhanareesvara image, the ear ornaments are shown as in Ardha nareesvara. The left ear corresponding to Uma had pAlika pendant whereas the right ear corresponding to Shiva has Naga pendant. We can see that no such differences are there in the ear ornaments worn by Parvathy (middle) or Vishnu (to our left). The naga ornament is so unique to Lord Shiva that the sculptors had depicted it on the right ear.Generally serpent shaped ornaments are seen worn by Shiva related deities. For example the Dvarapala (door keeper) at the Halebid temple in Karnataka of the Hoysala period sports naga ear ornament. (http://www.asianart.com/articles/ganguly/14.html ) The Halebid temple was not finished but the presence of Nandi bull as the Guard in that temple shows that the main deity was in the nature of Shiva symbolism. The Naga pendant of the Dvarapala goes well with Shiva worship. Checking these two features – ear piercing with long ears and naga pendants as ear ornaments – in the Indian Ocean and Pacific Ocean communities, there is plenty of evidence of long ear culture in these regions. The Easter Island statues were said to have been made in the 13th century CE or after. However similar looking stone statues with long ears were established at Tula (Mexico) around 500 CE. http://en.wikipedia.org/wiki/Nahua_peoples Look at the long ears. The interesting information is that these statues were built by Nahua people – Nahua sounding like Naga! In fact the Easter Island statues are also tall statues like this with their bodies buried underground. (http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2149846/Hidden-treat-The-Easter-Island-heads-BODIES.html ) The same belief system must have been behind the statues at Easter Island and Mesoamerican Tula region.

The Toltec culture of the Tula region (800 to 1000 CE) also followed ear piercing practice.

http://en.wikipedia.org/wiki/Toltec

The above image is that of a clay vessel featuring a face that has ear ornaments of the "pAlika" kind. The previous Moche culture ( 100 to 750 CE) that was present in the same region and around features similar practice. The Moche figurines are shown below.

http://mochecivilization.weebly.com/moche-art.html

In addition to the ear piercing, notice the squatting posture. It is also typical of the Vedic society. The priests doing the yajnas will be seated in this posture. This is the common sitting posture for anyone in the Vedic culture – even today. Inti, the Incan sun God wears "pAlika" type heavy ornaments in the ears. PAlika or pot type is the most common type of ear ornaments among men and women in the Vedic society. The Tlatilco culture (1200 BCE to 200 BCE) also shows the ear piercing practice and even Kali / Durga worship. See the images below. Pierced ear is seen in these figurines. Stretched ears made so by ear ornaments are seen in this image. The dress is similar Indian salwar. Tlatilco Kali. The Sican culture in Peru features not only the ear ornaments that stretch the ears but also nose rings!! The period of this culture is from 750 to 1375 CE. The nose ring seen in the above picture is common in India. Take a look at this Reddy woman from Andhra Pradesh, India. She is wearing a Naga ear ornament and a nose ring - same as the one seen in Sican mask above. How could these similarities have gone into people of two different places separated by vast distances? The mystery is solved in the image of the Mesoamerican Nahua deity called Quetzalcoatl. Scholars have so far concentrated on the coiled stick of this image. But look at the ear ornament. It is the typical ear ornament of the Vedic society that makes the ear look large. The design of the ear ornament is the same as found in Hindu temple figures. The coiled stick is similar to the danda or stick that Vedic sages used to carry and use as hand-rest. The Jewish Ashera is seen with a similar stick with a coiled body. It is the same kind of stick that sages used during meditation. This kind of mediation of yogic penance is associated with Shiva and his devotees. Even Lord Shiva is shown to be in yogic meditation with his hand resting on the stick. The stick is designed as a coil to resemble a serpent. The symbolism is that the Life force of Kundalini is like a serpent coiled and situated in Muladhara and is awakened by meditation (read here). The Nahua deity showing the similar looking stick shows from where the symbolism of that image was taken. The spiral or coil of the stick similar to a coil of the serpent identifies the Nahua people as Nagas and Shiva worshipers. Earlier I quoted from Mayamatham that the serpent ornament of Shiva's right ear was Vasuki. Vasuki symbolises the churning of the ocean. Due to the constant spin of the earth, the mantle oceans and the mantle get churned resulting in occasional upheaval of lava or the mantle elements. The result is the formation of caves once after the lava had created many passages. Such formations are common in Ninety degree range in the Indian Ocean and in Polynesian islands of which Easter Island is one. The Ninety degree range at the end of which Nagaland is situated in India is shown in the picture below. The dwellers in the caves are called as Nagas as they are like serpents that live in underground or hidden holes. Wherever serpents are present, there Shiva is present to take control of them. The dance of death experienced in the upheaval of the lava is symbolised by the dance of Shiva, the controller of death. That is why serpents, Shiva, caves and places that experienced unnatural deaths and upheavals come together. This is the idea of the Vedic society. Those who seek protection from snakes and unnatural deaths worship Shiva and wear serpent like ear ornaments. That is how the Paambadam or Nagalu ornaments had come into use. But behind that, prayer to Shiva had existed. The Shiva element may be gone in due course but the ear ornaments and Vedic practice of ear piercing had continued in Polynesia and Mesoamerica. There are many other imprints of the Vedic society in these two regions, one of which is the Narasimha like image found in Aztec society. This image has long ears with ear ornaments. The lion mask and seating posture with a being on the lap resembles death of Hiranyakashipu in the lap of Lord Narasimha. This one found in Aztec culture is one of the many features of proof of Vedic Puranic stories in Mesoamerica. How they have gone there is a major issue that would unravel the presence of Vedic features in pre-Columbian Americas. I will take it up one by one in my future articles. I would like to show one more puranic feature from Olmec culture. The Olmec culture existed in the same regions of Mexico where we see the cultures that are described above. But Olmec seems to be the oldest and the mother of them all. Even the name Olmec was taken from Nahua language. The interesting part of it is that the signs of Olmec culture started around 1500 BC – the same time when the Tamil culture in the Indian Ocean habitat was completely wiped off resulting in a complete shatter of the survivors in all directions – with the Tamil king Pandyan moving over to South India Proper and starting a new life with his capital in Madurai. The following image from the Olmec shows a child sitting on the lap of a king- like figure and another child crying and its mother trying to pacify it. This is a typical Dhruva story found in Vishnu Purana and Bhagavatha Purana.

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Altar_5_from_La_Venta,_left_side_%28Ruben_Charles%29.jpg

Dhruva's step mother and step brother were much favoured by his father Uttanapada. Once when Dhruva was seated on his father's lap, he was dragged out by his step mother and scolded by her, while his step brother climbed on the lap of his father. The above scene looks similar to this. There is more to the Olmec connection to this Puranic story. In the story of Dhruva, his father was killed by a Yaksha. As the eldest son, Dhruva ascended the throne and waged a war on Yakshas. It was a terrible fight that resulted in heavy loss of life on both sides. Finally Dhruva was advised to buy peace with Yakshas (read here). The connection to Olmecs is that the Olmec Godly figures resemble Yakshas! These figures look short, stout and with drooping mouths. The Olmec Were - Jaguar figures match with Yaksha description. Take a look at a Olmec wear-jaguar super natural being.

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Jaguarbaby.jpg

Another one.
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Seated_Olmec_Jaguar_from_San_Lorenzo,_Veracruz.jpg
Compare the above figures with the Yaksha figure found at Chandraketugarh at West Bengal and dated at 1st century BCE of the Sunga period.
http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Yaksha_%28Chandraketugarh%29.jpg
Look at the ear ornaments – both leaf type and pot type ornaments (TAlika and PAlika) are worn. The eyes look small and like slits. The mouth is drooping. The stature is short and stout. The colossal figures of Olmec are in line with colossal figures of Easter Island and at Tula of the later period. The Olmec colossal statue sports ear ornaments of the Vedic society and may even be aYaksha! Now looking at the images of Olmec people, they too are seen with ear holes. 1200 to 800 BCE
http://en.wikipedia.org/wiki/File:The_Wrestler_%28Olmec%29_by_DeLange.jpg
The following is commonly found in Olmec culture. A man in squatting position seems like making a prayer for the well being of his child. The child looks sick. http://en.wikipedia.org/wiki/File:Las_Limas_Monument_1_%28O_Cadena%29.jpg Another similar looking figurine.
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Olmec_Figurine_holding_infant_%28Met%29.jpg
Look at the prominent ear holes. The bent knees are typical of prayer to God or an offering in Vedic society. Similar posture can be seen in a plate found in Susa in Iran (below). This kind of bent knee posture is a common feature in Vedic society in prayers and in offerings. The Olmec man holding a baby must not be construed as offering the baby as a sacrifice. The baby looks sick and the man is praying to God seeking benediction. The Olmec man seems to be making a prayer to God to save his child by offering the child to God. By this it does not mean that the child is killed as a sacrifice. Instead some commitment is made as an offering. It is a common practice in Tamil society to offer to name the child as "Picchai" – meaning 'alms'. It was also a practice to offer the child to serve God in temples. The following image of the Olmec man is typical of the temple images in India. The child may have been a still-born or fallen sick of untreatable nature. In such circumstances, people take the child to the temple and make prayers.

http://en.wikipedia.org/wiki/File:La_Venta_Altar_5_%28Ruben_Charles%29.jpg

The presence of votive figure like baby figurines found in Olmec culture is testimony to the practice that is still followed in Hindu society. When a baby is sick the votive offering of the figurine of a baby is done. For sickness in any part of the body, the figurine of that part alone is offered as votive offering. The famous temple of Lord Venkateswara in Andhra Pradesh, India accepts thousands of votive offerings everyday. The Olmec culture also shows small figurines of head or torso or leg or arm and so on. This does not mean that the baby was cut and sacrificed. Even an animal would not kill its own baby. How can we say that for a man? Such kind of parts of the body embossed on metals are offered to God in the Vedic society even today as a mark of fulfilment of a vow or a prayer when the corresponding body part was the location of a disease. The following is the figurine of a baby found in large numbers on Olmec culture. At the most they are 35 cm high. The features are not clearly made showing that they were not meant to be artefacts but were mass produced with least skill. The idea was to make it available to the needy who want to offer it as part of the prayer or fulfilment of the prayer. The absence of genitalia in these figurines shows that they could be used for any gender. Usually in votive offerings for babies, the definition is just baby, and not boy baby or girl baby. In elderly people, the gender difference comes when the whole body is affected and the prayer is for the overall well being of the body with a votive offering of male or female figurine as the case may be. The presence of so many baby figurines and Olmec men with baby in hand match with the presence of Yaksha looking Wear-jaguars. Yakshas are those which are never satiated and always hungry. (Vishnu Purana 1-5). They come early in the creation of beings and they were located in the Southern seas, according Vishnu Purana. The Sangam Tamil Hero, Skanda, the son of Meenaskhi and Sundaresa of the first Sangam Age had under his control the Yakshas. Mahabharata says that Yaksha Amogha, his attendants and Jambhaka Yakshas were in his army. (Mahabharata 3-230). The famous entity of the Vedic pantheon, Kubera was a Yaksha. His early abode was in Lanka which was later confiscated from him by his step brother Ravana. After that Kubera shifted to the Himalayan region. Skanda comes before that time, say 12,500 years bp. At that time yaksha beings were in the region of south Indian and South Pacific Ocean, according to Puranic sources. Skanda cult was known for shamanism and an account by Sage Markandeya who conquered death by prayers to Lord Shiva reveals Skanda's control over 18 types of spirits that affect foetus, childbirth and children. In Mahabharata 3-229, (read here) he further says that Yakshas are evil spirits that make the person it haunts to lose reasoning power and become a lunatic. There are astrological indications and remedies for the haunts by such spirits which are given in the book "Prasna Marga". Until recently this idea was in vogue in the Vedic society and people had resorted to propitiations to these spirits. The Wear – jaguars looking like yakshas and numerous baby votives and prayers of men with baby in hand show that Olmec society had propitiated Yaksha spirits whenever they children fell unconscious or suffered untreatable diseases. The idea of spirits troubling children and subsequent prayers are part of Skanda cult that had its origins in the Tamil Sangam society that began 10,000 years ago in the Indian Ocean habitat. Skanda had ventured into Lanka (Sura padma samhara), Sundaland (which was called as Hiranyapura in his times but later called as Swarana dweepa ), Australia (Maori ) and Kilimajaro (Krauncha mountain, Africa). The different types of people from Africa to India to Australia to Pacific habitats had been influenced by his cult figure. The Olmec culture starts at 1500 BC by which time the Indian Ocean habitat got dispersed. The Olmec people in all probability were an off shoot of the Tamil culture in submerged Indian Ocean. Or they were the people in one of the parts of the region that Skanda cult was prevalent (from Africa to eastwards). The new life started after the last submergence in the Indian Ocean at 1500 BC, found them setting up their settlements in Mexico with old habits (ear piercing) and worship of yaksha for relief from diseases or haunts for their kids. The ear ornament is an unmistakable proof of the early connection to Vedic habits.
The Tamil roots can be substantiated from the later Mesoamerican accounts on the origin of Olmecs at a place called Tamoanchan. This sounds like Tamizhan! (Tamilan) An old Nahul poem refers to a land called Tamoanchan and says,
"in a certain era which no one can reckon which no one can remember [where] there was a government for a long time". Any number of guesses can be made on where this Tamoanchan was. But the Vedic habits of ear piercing, stretching the ears, votive offerings to Yaksha spirit and naga-sounding Nahua point to the direction of Tamil settlements in Sangam age and its Vedic past. Mr Dale made an illustration of the extent of this common culture based on long ear tradition as follows: Let me add ancient Indian parts to this map – which is shown in black strokes. The Indian Ocean region was the location of Vedic culture for long with Varaha, Narasimha and Vamana avatars happening in Hiranyapura (Sundaland) which left a deep imprint in the entire habitat of the Indian and Pacific Ocean. The Vedic culture moved northward to India after the Ice age. The Parashurama, Rama, Balarama, Krishna and Buddha avatars took place in retrievable memory in the Indian sub continent. (Buddha was basically Vedic as was made out from the ear hole, but when his teachings were encapsulated as a cult, they deviated from Vedic roots.). Skanda cult was originally formed in the Tamil habitat in Indian Ocean and developed variously later. The common feature in all these regions is long ears!

http://frontiers-of-anthropology.blogspot.in/2013/11/longears-from-ceylon-to-easter-island.html

Longears from Ceylon to Easter Island The stone statues of the ancestors on Easter Island characteristically show a straight narrow nose and thin, sharply defined lips. They have pointed chins that protrude. Their hair is a specially selected red stone called "pucao". The statues depict "Long-ears" and Thor Heyerdahl established a connection between these Long-Ears of Easter Island and the corresponding aristocratic population of the Andes Mountain region in South America which also had elongated earlobes from heavy ear ornaments. "Long Ears" of Easter Island Almost all existing descriptions and sculptures of Aditya, Gandharva and Apsara gods and demigods and Daitya demons, and also Buddhist saints, depict them with long-ears, very often with large weighty earrings. Statues, bas-reliefs and pictures of "long-eared" beings are also often found in India, Indochina, China, Polynesia and Melanesia. The custom of artificially extending the ears has for a long time been practiced by many tribes of South-East Asia. It later became widespread among the inhabitants of Easter Island. Companion of Dutch Admiral Jacob Roggeveen, who discovered Easter Island in 1722, Sergeant Behrens wrote: "Some earlobes hung down to the shoulders, and some wore them as a special decoration with white disks." The same custom existed among the inhabitants of the Marquesas Islands and Melanesia, which lies a few thousand miles from Easter Island. Elongated earlobes were common among the ruling caste of the Incas, being caused by massive gold ornaments hanging off of them which caused a severe stretching the lobe, to which the Spaniards have given the nickname "orehones", meaning "long-eared".This indicates a kinship between the "long-eared" islands of Polynesia, Melanesia and South America and the fair-skinned Indian gods, demi-gods and demons (Adityas, Gandharvas, give, etc.) of India and Southeast Asia,

Jayasree has pointed out the significance of the tradition of wearing heavy weights in the ears and stretching the ear-lobes is a connection between the Cholas of Ceylon and the Egyptian dynasty that included Tutakhamen. There is thus a link that suggests the dynasty came into Egypt from Ceylon probably via Ethiopia and Somaliland (and mingling with the already-established Egyptian aristocracy, who had genetic ties to Western Europe by way of The Megalith builders.) Incidentally , James Churchward envisioned a settlement in Ethiopia coming from the Tamils of Ceylon. There is some genetic evidence that one of the Southern Asiatic lines Out Of Africa had reversed itself and then went back into Africa. This now gives some grounds to back up Churchward's statement.

So we have this trait of earlobe distension as marking connections to the royal family from Ceylon and Southern Asia extending into Egypt and Ethiopia on the one hand to as far away as Peru on the other. This may sound like too large of an area but a single Language family fills in the gap in between, the Malayo-Polynesian. And not only are there Malayo-Polynesian languages in Southern India, the furthest Eastward outpost of the Malayo-Polynesian peoples just happens to be Easter Island.