Monday, February 23, 2015

சோழகங்க தேவன் கட்டிய பூரி ஜெகன்நாதர் கோவிலும் திருப்புல்லானி ஆதி ஜெகன்நாதர் கோவிலும்

கங்கை கொண்ட பேரரசர் இராஜேந்திர சோழ தேவரின் கலிங்க படையெடுப்பில் நடந்தது என்ன?

தஞ்சை பெரிய கோவிலுக்கும் கோனார்க் சூரியதேவர் கடவுள் கோவிலுக்கும் சம்பந்தம் உண்டா?

திரிகோனமலை கோனேஸ்வரர் கோவிலுக்கு  ஒரிசா கோனார்க் சூரிய  கோவிலுக்கும் சம்பந்தம் உண்டா?

திருப்புல்லானி ஆதி ஜெகன்நாதர் கோவிலுக்கும்  கலிங்கத்தில் உள்ள பூரி ஜெகன்நாதர் கோவிலுக்கும் ஏதும் சம்பந்தம் உண்டா?

குலோத்துங்க சோழனுக்கு சேவகநானா கலிங்கத்தை ஆண்ட ஷோட கங்கன் யார்?



இராஜேந்திர சோழருக்கு பின் கலிங்கத்தை ஆண்ட முதலாம் இராஜ இராஜ தேவரின் புத்திர வம்சாவளியின் மீட்சி வழியினரின் வரலாறு தான் என்ன?

Mystry is solved.............


தஞ்சை சூழ் சோழ நாட்டில் புலிகொடி ஏத்தி எட்டு திக்கு விஜயமாய் வாழ்ந்த பெருவுடையார் இராஜ இராஜ சோழ தேவர் வித்திட்ட பேரரசுக்கு மனி மகுடமாய் தோன்றினான் அவனது செல்வனாம் மதுராந்தகன் என்னும் இயர் பெயர் கொண்ட  இராஜேந்திரன் தந்தை சிவபாதசேகரன்  வேங்கை என வாழந்தான் என்றால் அவனது மகன் தந்தைக்கும் ஒரு படி மேலே சென்று உலகின் வல்லரசாக சோழ நாட்டை புகழ் பெற செய்தான் உலகத்திம் மிகப் பெரிய கப்பற்படை தாங்கி கங்கையும் கடாரமும் கொண்டு திருமகளையும் நிலமகளையும் மனம்கொண்ட பெருமாள் என உலகலாம் ஓர் குடையில் ஆண்டான்.

இராஜேந்திரனின் படையெடுப்பில் இரட்டைப்பாடி ஏழரை இலக்கத்தின் மன்னன் மேலைச் சாளுக்கியனுடன் 100 ஆண்டுகளுக்குமேல் நடைபெற்ற போரில் 9,00,000 போர்வீரர்கள் போரிட்டுஇறுதியில் சோழமன்னன் வெற்றிவாகை சூடினான்..தரைப்படை,குதிரைப்படை,யானைப்படை மற்றும்கப்பற்படைமூலம் கடல்கடந்த நாடுகளையும் தாக்கி தென்கிழக்கு ஆசிய நாடுகளையும் சோழர்படை வென்றது.
சேது காவலர்களும் மட்டகளப்பு வன்னிபங்களும்
முற்குகர் என்னும் குகன் குல வரலாறு-சிவ.சன்முகம் போடியார்
ஈழத்தமிழ் வேந்தன் வெடியரசன்
ஆரிய சக்கரவர்த்தி யார்?
வன்னி நாட்டை அரசு புரிந்த வனிதையர்(மறவர் குல நாச்சியார்) - பேராசிரியர் க. கணபதிப்பிள்ளை
சோழகங்கதேவன்(கலிங்க மாகன் ) ஈழப் படையெடுப்புகள்
இலங்கையில் மறவர்குடியேற்றம் சோழ,பாண்டியர் காலத்தில்

இராசேந்திரன் கிபி.1018ல் இலங்கை முழுவதையும் வென்று சோழப்பேரரசின்கீழ் கொண்டுவந்தார். முதலாம் பராந்தகச்சோழனிடம் தோற்றோடிய வீரபாண்டியன் அன்று சிங்களத்தில் கைவிட்டோடிய பாண்டிநாட்டு மணிமுடியையும், இந்திரஆரத்தையும், இரெத்தின சிம்மாசனத்தையும், பாண்டியனின் செங்கோலையும் இராசேந்திரன் மீட்டு வந்தார்.(”தேவர்கோன் பூணாரம் தென்னர்கோன் மாப்பினவே” என்று சிலப்பதிகாரத்தில் இளங்கோவடிகள் இதனை குறிப்பிடுவதை காண்க) மேலும் சிங்கள மன்னனின் மணிமுடியையும் அவன் பட்டத்தரசியின் மணிமுடியையும் பறித்தார். இலங்கையில் சிவனுக்கும் பெருமாளுக்கும் பல கோயில்கள் எழுப்பப்பட்டன. சேரனும் தன்அரசுரிமையையும், செங்கதிர் வீசிய மணிமாலை ஒன்றையும் இராசேந்திரனிடம் பறிகொடுத்தான். இராசேந்திரன் மதுரையில் தன் மகனைப் பிரதிநிதியாக அமர்த்தி, அப்பிரதிநிதியிடம் பாண்டிநாடு, கேரளம் ஆகியவற்றின் ஆட்சிப்பொறுப்பை ஒப்படைத்தான்.(கிபி.1018-19) அப்பிரதிநிதியின் பெயர் சடாவர்மன் சுந்தரபாண்டியன். இவன் 23 ஆண்டுகள் அரசாண்டான். வடநாட்டு வெற்றிகளுக்குப்பிறகு நாடுதிரும்பிய இராசேந்திரன் சோழகங்கை என்னும் குளம் ஒன்றை வெட்டி அதில்கங்கையிலிருந்து கொண்டுவந்தநீரைசொரிந்து கங்கா ஜலமயம் ஜயஸ்தம்பம் என்று பெயரிட்டுத் தன் வெற்றிக்கு விழாகொண்டாடினான். தன்மருமகன் இராசராச நரேந்திரனை (வேங்கி இளவரசன் விமலாதித்தனுக்கும் இராசராச சோழன் மகள் குந்தவைக்கும் பிறந்தவனை) வேங்கிநாட்டு மன்னனாக மணிமுடிசூட்டினான். தன்மகள் அம்மங்காதேவியை இராசராச நரேந்திரனுக்கு மணம் முடித்துவைத்தான். இவ்விருவருக்கும் பிறந்தவனே முதலாம் குலோத்துங்கசோழன் ஆவான்.
1015-இல் எழுதப்பட்ட கங்கை கொண்ட இராஜேந்திர சோழ தேவரின் மெய்கீர்திகளில் தன் மகன்களில் ஒருவனை சோழபாண்டியன் என்று பாண்டிய நாட்டிலும் சோழ இலங்கேஸ்வரன் என்று ஒருவனை இலங்கையிலும் சோழகங்கன் என்னும் ஒருவனை கலிங்க நாட்டிலும் சோழ வல்லபன்,சோழ குச்சிராயன் என கூர்சரத்திலும் அமர்த்தியதாக தெரிகின்றது.

இராஜேந்திர சோழ தேவரின் கலிங்க படையெடுப்பில் நடந்தது என்ன?
வீர ராஜேந்திர சோழ தேவருக்கு பின்   குலோத்துங்கன் தமிழ் நாட்டின் ஆட்சி பொறுப்பேற்றது என நிஜத்தை எழுதி வைத்துள்ளனர்.

ஆணால் கலிங்க நாட்டு ஆய்வாளர்கள் உண்மையை இன்னும் முழுவதுமாக  அம்பலப்படுத்தாமல் கங்க-சோழ வாரிசாக  இன்னும் கூறி வருகின்றனர்.
இராஜேந்திர சோழரின் 1055- ஆம் ஆண்டில் எழுதப்பட்ட குறிப்பில் தன் மகன்களில் ஒருவனை சோழபாண்டியன் என்று பாண்டிய நாட்டிலும் சோழ இலங்கேஸ்வரன் என்று ஒருவனை இலங்கையிலும் சோழகங்கன் என்னும் ஒருவனை கலிங்க நாட்டிலும் சோழ வல்லபன்,சோழ குச்சிராயன் என கூர்சரத்திலும் அமர்த்தியதாக தெரிகின்றது.
சோழ கங்கன் என ஒரு மகனை கலிங்க மன்னை வீழ்த்தி அவன் அரியாசனத்தில் அமர்த்தினான் என உள்ளது. எனவே இராஜேந்திர சோழரின் காலத்துக்கு பின்னே கலிங்கத்தை ஆண்டது கங்கர் வம்சமல்ல அது சோழர் வம்சமே கலிங்கத்தை ஆண்டது.

சேதுபதியின் கல்வெட்டுகள்

https://thevar-mukkulator.blogspot.com/2014/05/blog-post_26.html

செம்பி வளநாடன் ரவிகுலசேகர ரகுநாத சேதுபதிகள் செப்பேடுகள்

https://thevar-mukkulator.blogspot.com/2014/07/blog-post_23.html

சேதுபதிகள் நானயங்களில் வரும் செய்தி

https://thevar-mukkulator.blogspot.com/2017/09/blog-post.html

சேது காவலர்களும் மட்டகளப்பு வன்னிபங்களும்

https://thevar-mukkulator.blogspot.com/2015/02/blog-post.html

இரகுநாதசேதுபதி ஒருதுறைக்கோவை


கலிங்க மாகன்(சோழ கங்க தேவன்) வருகை:
ஏலேல சிங்கன் என்னும் தமிழ் மறவனது காலத்துக்கு பின்னே சிங்கள மக்கள் கண்ட மிகப்பெரிய பேரழிவு கலிங்க மாகன் காலத்தில் தான். கலிங்க மாகனின் வருகை ஏன் என இன்னும் பலருக்கு புரியவில்லை. காரணம் கலிங்க தேசமும் அதன் கிழக்கு தேசங்களிலும் "பௌத்தம்" மதத்துக்கே முக்கியத்துவம் இருந்துள்ளது அப்படியிருக்க கலிங்க மாகன் இடித்து தள்ளிய புத்த விகாரங்களும் மிகப்பெரிய புத்தகோவிலும் ஏராளம். சிங்களர்கள்  கலிங்க மாகனை "பௌத்தத்தை அழிக்க வந்த பேய்" என வர்னிகிக்கிறது மகாவம்சம்.

கலிங்க மாகனது காலத்தில் தான் சைவ,வைனவ கோவில்கள் நிறைய கட்டப்பட்டன திரிகோன மலை சிவன் கோவிலும்,கோனேசர் கோவிலும் இந்த காலகட்டட்திலே கட்டப்பட்டது எனலாம். கலிங்க மாகன் என்பது "கலிங்க  பேரரரசன்" என்பது ஒரு பொருளாகும். கலிங்க மாகனது கல்வெட்டும் சாசனங்களும் தமிழிலே இருந்துள்ளது. கலிங்க மாகனின் துனை அரசன் "செயபாகுதேவன்" என்பவன் "சோழ கங்கன்" என்பதே பின்ன்னலய தெளிவு. கலிங்க மாகன் காலத்திலும் இராஜேந்திர சோழனின் வம்சமான "இராஜ இராஜ சோழ கங்கன்" காலத்திலும் கலிங்கத்திலும் தமிழே வழக்கு மொழியாகவும் கல்வெட்டு மொழியாகவும் இருந்துள்ளது.

சோழ கங்கனா? அல்லது கங்க சோழனா?

பொதுவாக சில அதிகாரிகளின் பெயரில் எந்த ஆட்சியில் உள்ளனரோ அவர்கள் பட்டம் முன்னே வரும்  பரம்பரை பட்டம் பின்னே வரும் எடுத்துக்காட்டாக சோழ காடவராயன் என்று வந்தால் காடவராயன் என்னும் மன்னன் சோழரின் கீழ்  கட்டுபட்டு வாழ்ந்தான் அதே போல் சோழ அதியமான் என்றால் சோழனுக்கு கட்டுபட்ட அதியமான் என்று அர்த்தம் முன்னே வருவது ஆளும் வம்சம் என்றும் பின்னே வருவது தான் குல பட்டமாகும். இங்கு அதியமான்,காடவராயன் என்பது தான்  குல பட்டமாகும்.

ஆனால் இராஜேந்திர சோழர் காலத்தில் சோழ பாண்டியன் என்றால் பாண்டியனாக அமர்த்தபட்ட சோழன் என்றும் சோழ கங்கன் என்றால் கங்கனாக அமர்தபட்ட சோழன் சோழ அயோத்தியராஜன் என்றால் அயோத்தியராஜனாக அமர்த்தபட்ட சோழன் என்று தான் பொருள் தரும்.

இதை ஒரிசாவை சார்ந்த ஆராய்ச்சியாளர்கள் முற்றிலுமாக மறைத்து வருகின்றது.

இன்றைய கலிங்கமான ஒரிசாவில் தமிழ் கல்வெட்டுகள் அதிகமாக கிடைக்கின்றன என்றும் தமிழ் நாட்டுக்கு நிகராக அதிகமாக கல்வெட்டு கிடைக்கிறது என்றும் அதற்கான காரனம் கலிங்கத்துக்கும் சோழர்களுக்கும் நெருங்கிய தொடர்பு உண்டு என கூறுகின்றனர்.
http://sangam.org/2010/08/Tamil_Struggle_4.php?uid=4040
Kalinga Magha was a prince from the Kingdom of Kalinga which was in the Orissa state of modern India. His family was connected to the rulers of Ramanathapuram in Tamil Nadu. Kalinga Magha’s relatives of Ramanathapuram administered the famous temple of Rameswaram.
Kalinga Magha landed in Karainagar in 1215 AD with a large army of 24,000 soldiers mostly recruited from Chola and Pandyan territories. He camped his soldiers in Karainagar and Vallipuram and brought the Jaffna principality and the chieftaincies in Vanni under his control.

Some comments on Neville Jayaweera’s autobiographical Reflections

 

article_image
N.Q. Dias

by R. M. B Senanayake

We may ask the question what it is that Neville Jayaweera wants to convey to the public and to posterity through his autobiographical reflections?

Direct or first hand experiences of events impart a special depth as opposed to the third hand reports of the same events. Those of us who were Jayaweera’s contemporaries in the CCS in the 1960s, such as I, can confirm that his narration of those experiences, in his Reflections, is generally a correct portrayal of the history of those times. One might not share all of his views, but his work is a sparkling revelation, full of spiritual substance, candour and intellectual depth.

What impressed me most in Neville Jayaweera’s (NJ hereafter) Reflections was his inherent sense of justice and fair play and, as Susil Sirivardena says in his Preface, his granite-hard commitment to conscience and humanistic values, He was influenced entirely by the Buddhist concepts of avijja (ignorance of things as they are) the yatharthaya and maya (illusions) and concludes that "within Buddha’s epistemology there is no room for ethnic divisions, for nationalisms or even for patriotism"

Clearly, as the GA of Jaffna , between 1963-1966, Jayaweera’s values were rooted in the Sutras and in the true Abhidhamma of the Buddha and in the Brahma Viharas, but were light years away from the distorted values of the Mahavamsa and the nationalisms of Anagarika Dharmapala and of N.Q. Dias.

Marauders from Kalinga

Jayaweera refers to the marauding Kalinga King, Kalinga Magha, who invaded Sri Lanka and laid it waste, desecrating temples and dagabos in the Rajarata not sparing even the Ruwanvelisaya or the irrigation systems on which the ancient Sinhala civilization of Anuradhapura and Polonnaruwa was built. He displayed callous brutality in blinding and executing the incumbent ruler Parakrama Pandya. Jayaweera says the memory of such brutality is deeply ingrained in the collective subconscious of the Sinhala people and probably accounts for the prejudice they feel to the Tamils even today.


The brutality of the Maravar invaders has bequeathed the word "maravara balaya" to the Sinhala language to denote the power of brutality, extreme cruelty and intimidation displayed first by the Maravar warriors of Kalinga Magha. NJ cites several comparable cases from diverse cultures across the globe. Without condoning it, Jayaweera says that the brutality of the modern LTTE is only a manifestation of this historical barbarism of the Maravars.
வர்மன் என்ற பெயர் கொண்ட கீழை கங்கரின் பட்டங்கள் தேவர் என ஏன் மாறியது?

இந்திரவர்மன்,குனவர்வம்,ஜெயவர்மன் போன்று பெயர் கொண்ட கீழை கங்கரின் வம்சத்தினர் பெயர்கள் இராஜேந்திர சோழ தேவரின் படை எடுப்புக்கு பின் தேவர் என்னும் பெயர் மாற என்ன காரணம்.

இதை கீழை கங்கர் மன்னர்களின் பட்டியலில் தெளிவாக பார்க்கலாம்.

Eastern Ganga Dynasty[edit]
Narasimhadeva I built the Konark temple
Indravarman I is earliest known king of the dynasty. He is known from the Jirjingi copper plate grant.[8][15]
Indravarman I (c. ?-537?)[8]
Samantavarman (c. 537-562)
Hastivarman (c. 562-578)
Indravarman II (c. 578-589)
Danarnava (c. 589-652)
Indravarman III (c. 589-652)
Gunarnava (c. 652-682)
Devendravarman I (c. 652-682?)
Anantavarman III (c. 808-812?)
Rajendravarman II (c. 812-840?)
Devendravarman V (c. 885-895?)
Gunamaharnava I (c. 895-939?)
Vajrahasta II (or Anangabhimadeva I) (c. 895-939?)
Gundama - (c. 939-942)
Kamarnava I (c. 942-977)
Vinayaditya (c. 977-980)
Vajrahasta IV (c .980-1015)
Kamarnava II (c. 1015-6 months after)
Gundama II (c. 1015-1038)
Vajrahasta V (c. 1038-1070)
கீழை கங்கரின் வம்சாவளிகளின் பெயர்கள் இராஜேந்திர சோழரின் படையெடுப்பிற்கு 
வர்மன் என்னும் பெயர்  முதலாம் இராஜ இராஜ தேவர், அனந்தவர்ம சோழ கங்க தேவர்,சடேஸ்வர தேவர்,மூன்றாம் இராஜ இராஜ தேவர் என பெயர் மாறினதுக்கு என்ன காரனம் என்ன என ஒரிசா காரர்களால் விளக்க முடியுமா?

சிலர் தேவர் என்றால் பொது பட்டம் தானே என நொண்டி சாக்கு கூறுவர் ஆனால் இராஜேந்திர சோழரின் ஆட்சி ஆண்டை ஒட்டி தன் மகனுக்கு தன் தந்தை பெயரான முதாலாம் இராஜ இராஜ தேவர்(1070-1077) இதே பெயரை தான் கீழை கங்கர் வைத்து கொள்வார்களா?

முழு பூசனிக்காயை சோத்தில் மறைக்க இயலாது. கிழை கங்கரின் கடைசி மன்னனான வஜ்ரஹஸ்தன் என்னும் மன்னனை கொன்று அவனுக்கு பதில் தன் மகனை சோழ கங்கன் இராஜ இராஜ தேவன் என்பவனை கலிங்க அரியானத்தில் ஏற்றினான் என்றே வரலாறு கூறுகின்றது.

இதிலிருந்து தெரியவில்லையா கங்கர் பரம்பரை அழிந்து சோழர் பரம்பரை கலிங்கத்தை ஆண்டது என்று.

Rajaraja I (c. 1070-1077)
Anantavarman Codaganga (c. 1077-1147)
Jatesvaradeva (c. 1147-1156)
Raghavadeva (c. 1156-1170)
Rajaraja III (c. 1170-1190)
Anangabhimadeva II (c. 1190-1198)
Rajradeva III (c. 1198-1211)
Anangabhimadeva III (c. 1211-1238)
Narasimhadeva I (1238-1264)
Bhanudeva I (1264-1278)
Narasimhadeva II (1279-1306)
Bhanudeva II (1306-1328)
Narasimhadeva III (1328-1352)
Bhanudeva III (1352-1378)
Narasimhadeva IV (1378-1414)
Bhanudeva IV (1414-1434)

தஞ்சை பெருவுடையார் கோயிலின் சாயலில் கோனார்க் சூரிய கோவில்:

சரியாக முதலாம் இராஜ இராஜனான சோழ கங்க தேவனுக்கு பின் அரசு கட்டிலில் ஏறியவன் அனந்தவர்ம சோழகங்க தேவன் இவன் சோழ கங்கன் இராஜ இராஜ தேவரின் மகனாவான். இவனே தஞ்சையில் உள்ள பெருவுடையார் கோவிலின் சாயலில் கோனார்க் சூரிய கோவிலையும் பூரி ஜெகன்நாதர் கோவிலையும் கட்டியது. இதில் சோழகங்கன் சோழ இளவரசியை மனந்ததாக கூறுகின்றனர் அது முற்றிலும் மாறு பட்ட ஒன்று சோழகங்கன் மனந்தது சளுக்க சோழரின் மகளை தமிழ் சோழர் மகள் அல்ல.

அனந்தவர்ம் சோழ கங்க தேவன் குறிப்பு:

அனந்தவர்ம சோழ கங்கனை ஒரிசாவின் ஆராய்ச்சியாளர்கள் நேரடி கங்கர் வம்சத்தில் வந்தவன் அல்ல  என்றே இன்னும் விமர்சித்து வருகின்றனர். இவரின் காலத்தில் தமிழக மக்களும் நிறையே பேர் கலிங்கத்தில் குடி பெயர்ந்தனர்.

இந்த சோழ கங்க தேவன் தான் யாழ்பாணத்தில் உள்ள கோனேசர் கோவிலை கட்டியது இது கோனார்க் சூரியேஸ்வரர் கோவிலின் சாயலை ஒட்டியது. பிற்கால சோழ கங்கரின் வம்சம் யாழ்பாணத்தில் தொடர்ந்தது.



Anantavarman Chodaganga Deva (1077-1150) was the founder of the Eastern Ganga dynasty which ruled Kalinga, India. He was the son of Rajarajadeva and the Chola princess, Rajasundari, the daughter of Virarajendra Chola. The Chola king Kulothunga Chola I of the Chola dynasty was his uncle.The great temple of Jagannath in Puri was rebuilt in the 11th century atop its ruins by the progenitor of the Eastern Ganga dynasty, King Anantavarman Codaganga.[1] [2]

King Chodaganga was originally a Shaivite from Srimukhalingam who became a Vaishnava under the influence of Ramanuja when he visited Jagannath Puri. Despite Kulothunga Chola I being his maternal uncle, it did not stop the Chola sovereign from burning Anantavarman's empire. Historians propose that it was probably because the king failed to pay his rent for two consecutive years. He was ousted by Kulothunga's general Karunakara Thondaiman and this victory is detailed in the Tamil classic Kalingattupparani. Monarchs from this region of the subcontinent regularly assumed the title Chodaganga Deva throughout the ancient and medieval periods to allude to their Chola and Ganga heritage

From various inscriptions it is known that King Anantavarman Codaganga Deva established the present temple some time near the end of the eleventh century. A copper plate inscription made by King Rajaraja III found on the Tirumala Venkateswara Temple near the north entrance states that Jagannath temple was built by Gangesvara, i.e., Anantavarman Chodaganga Deva.

Later, King Ananga Bhima Deva II (1170-1198) did much to continue the work of Chodaganga Deva, building the walls around the temple and many of the other shrines on the temple grounds. He is thus often considered one of the builders of the temple. He also did much to establish the regulations around the service to the Deity.

A scion of this dynasty made rich donations to the Koneswaram temple, Trincomalee on Puthandu, 1223 CE in the name of King Chodaganga Deva. Shortly afterwards, the Konark temple was constructed in Orissa.



அடிகள் என்ற மரியாதைக்குரிய கல்வெட்டு : சில கல்வெட்டுகளில் தமிழ் மன்னர்களும் மக்களும் தன வயதை பொறுத்து அடிகளார்,சிறுவன்,பெரியார் போன்று கல்வெட்டு பொறித்துள்ளனர். அம்பாசமுத்திரம் சுந்தர சோழ பாண்டியன் கல்வெட்டுகளில் "பராந்தகன் மறவநடிகள் மதுராந்தகனான சோழ பாண்டிய மாராயன் " என ஒரு கல்வெட்டு வந்துள்ளது. இதே போல் "மாதவன் மறவடிகள் மதுராந்தகனான சோழ பாண்டிய மகாராயர்" என ஒரு கல்வெட்டும் வந்துள்ளது. அதே ஊரில் வேறொரு இடத்த்தில் கிடைத்த கல்வெட்டுகளில் "வீதி விடங்க வெள்ளாளன் அடிகள் தேவன் இத்தயவர்க்கு" என ஒரு கல்வெட்டு வந்துள்ளது பழுவூர் கல்வெட்டு "அடிகள் பழுவேட்டரையன் கண்டான் மறவனார் பெருந்தேவியார்" என அடிகள் என பழு வேட்டரையன் கல்வெட்டும் வந்துள்ளது


எனவே அடிகள்,சிறுவன்,பெரியார்,கிழவன் என்பது வயது முந்திரிச்சியும் அறிவையும் உணர்த்தும் கல்வெட்டுகளாகும் .



சோழன் தமிழனே :

சில பொறம்போங்க்குகள் பாண்டியனை தவிர சோழன் தமிழன் அல்ல என கட்டுரைகள் எழுதி வருகின்றனர். அவர்கள் திராவிட மக்களும் சோழனால் ஆந்திராவில் இருந்து பிடித்துவரப்பட்ட  மக்களாகிய இவர்கள் கூறி வருகின்றனர். பாண்டியனுக்கு செந்தமிழோன் தமிழ் பாண்டியன் என்னும் பெயர் உண்டு ஆனால் சோழனுக்கு உண்டா சோழனின் தெலுங்கு சோழன் உண்டு என சப்பை கட்டு காட்டுகின்றனர். அந்நிய நிறுவனங்கள் வால்மார்ட்,கிசான் போன்ற நிறுவனங்கள் தமிழில் பெயர் வைத்தால் அது தமிழர் ஆயிடுமா. தெலுங்கு சோழன் என்பவர்கள் அப்படி சோழரின் பெயரில் ஆந்திராவை ஆண்ட  அந்த மாநில வேலைக்காரர்களே  ஒழிய அவர்கள் சோழர் கிடையாது சோழரின் கல்வெட்டுகளில் பெரும்பான்மை தமிழில் உள்ளது.

அதிலும் ஒரு கல்வெட்டு செந்தமிழ் பீடு இரட்டைபாடி கொண்ட சோழன் என சோழனை தமிழன் என பாடுகிறது சோழனை கோரும் வேறு மொழி பேசும்  கொண்டி மகளிர் மக்கள் இனி தெலுங்கு என்னும் வார்த்தை அடைமொழியாய் கொண்ட சோழனை காட்டினாள் உண்டு.

தெலுங்கர் குல காலன்  சோழனான தமிழனின்  வரி  இதோ:

"முடி கொண்ட சுந்தர சோழன் என்னும் செந்தமிழ் பீடிகை இரட்டை பாடி கொண்ட சோழனை தொல்புவியுடைய"




சிங்களரின் பூர்வீகம் எது சர்சை??????????

சிங்களரின் பூர்வீகம் கலிங்கம் என்கின்றனர் ஆனால் மட்டக்களப்பு மான்மியத்தில் சிங்கர்,கங்கர்,வங்கர்,கலிங்கர் இலங்கையில் குடியேறியதாக கூறுகின்றனர். இதில் கலிங்கர் அல்லாது சிங்கர் என்பர்களே சிங்களர் என்பதாகும். சிங்கள் மொழியின் சாயல் வங்கத்தையோ அல்லது ஒரிசாவின் மொழியை போல் அல்லாமல் ஆப்காணிஸ்தானின் "பாஸ்தோ" வார்தைகள் வருகிறதாம் சிங்களர் அங்கிருந்து வந்தனரா அல்லது ஸ்ரீவிஜயம் என்னும் சிங்கபுரம்(சிங்கபூர்) பகுதியிலிருந்து வந்தனரா என்பது இன்னும்  சர்ச்சை தான்.







INVASIONS, VIOLENCE, ATROCITIES AND PLUNDER CHARACTERIZE TAMIL/DRAVIDIAN INVOLVEMENT IN SRI LANKA FROM 230 BCE
Posted on November 9th, 2010

Dr. Daya Hewapathirane

OVERVIEW
Recorded history states that Sri Lanka was invaded as much as seventeen times by South Indian Dravidian Tamil speaking invaders since 230 BCE. Coming with armies of Tamils from South India they ruthlessly wiped out entire Sinhala villages along their way to Anuradhapura and Polonnaruwa the royal capitals of the past. These highly prosperous Sinhala Buddhist capitals were ransacked and plundered and the people subject to untold atrocities. This was a part of Tamil invasions and occupation of our land for varying periods of time in the past. They killed Sinhala Kings or forced them to the retreat to the south. These Tamil invaders sat on the Sinhala throne and ruled over the Sinhala people for about 170 years at different times. The Tamil threat to the Sinhala Buddhist kingdoms had become very real in the fifth and sixth centuries CE. Three Hindu empires in southern India–the Pandya, Pallava, and Chola, were becoming more assertive. Tamil ethnic and religious consciousness matured during this period. In the meantime, in India, Buddhism was becoming vulnerable to pressure and absorption by Hinduism and its influence was receding. It was during this time that Chola, Pallava and Pandya Tamils were instrumental in repeated invasions and threats to our Buddhist Sinhala rulers.
Our country experienced terror in its worst forms never known in our land before was during the invasion and rule of the Dravidian Kalinga Magha and later in recent years under the Tamil terrorist Prabakaran. The crime-prone rule of Kalinga Magha prevailed for 21 years from the year 1201. The Tamil Pandyan and Tamil Nayakka intrusion into Sinhala royal families led to our traditional royalty going into disarray after the 13th century, and the eventual decline of the stability and magnanimity of the Sinhala Buddhist nation.
Some Tamils came to our country as mercenaries. Propensity to violence and criminal activities is not a recent development among Tamils. The history of Tamil involvement in our country is marked by excessive violence. This characterizes the history of Tamil invasions and involvements in our country from early times. This makes one think whether violence has become a part of the mental and psychological structure of the average Tamil.
Whether the outrageous and violent attitudes of Tamils in general, towards Sri Lanka have changed in recent times is questionable when one learns of the atrocious public pronouncements of Tamil leaders of the Tamil Nadu – the Homeland of Tamils. It was as recent as May 2009 that Jayalalitha called for Indian troops to invade Sri Lanka to help create a Tamil state. This woman is a former Chief Minister of Tamilnadu, the current Leader of Opposition and Leader of one of the largest Tamil political parties in India.
FIRST TAMIL INVADERS – SENA AND GUTTIKA (22 Years) The first invasion around 230 BCE, was by two brothers who ruled on the Sinhala throne over the Sinhala people for 22 years till they were killed by a Sinhala prince from the south. The first reported account of South Indian Tamil rule in Sri Lanka was during the period 237-215 BCE by the horse dealers. SENA & GUTTIKA. who killed the Sinhala king Suratissa and usurped the Sinhala throne and occupied the throne at Anur?dhapura for twenty two years. In 215 BCE, Sinhala king ASELA, the brother of Surastisssa and brother of King Devanampiyatissa regained the kingdom from Tamil invaders and ruled from 215 to-205 BCE.
TAMIL ELARA (44 Years) Ten years later, a Chola Tamil South Indian invader named Elara, came and slew the legitimate Sinhala king Asela, and ruled Rajarata from Anuradhapura. He held the Sinhala throne for 44 years (205-161 BCE). This Tamil invader was slained by Prince Dutugemunu and the entire country was unified under his rule.
WAR WAGED BY SEVEN TAMILS Valagambahu became the king of Anuradhapura Kingdom in103 BCE. Five months after becoming king, he was overthrown by a Tamil invasion from South India. Seven Tamils waged war against king Valagamba – Pulahatta (or Pulahatha), Bahiya, Panaya Mara, Pilaya Mara, Dathiya. In 88 BCE these Tamils were deposed by Valagambahu ending Tamil rule. Valagambahu I (89-77) BCE restored the Dutugamunu dynasty.
SIX PANDYAN TAMIL INVADERS (428 – 452 CE) There was a twenty-four year period from 428 to 452 CE, when six Pandyan Tamil invaders ruled the country- Pandu – 428-433, Parinda – 433, Khuda Parinda – 433-449, Tiritara – 449, Dathiya – 449-452. King Dhatusena defeated the last two of these Tamil usurpers and ruled our nation from 452 to 470 CE.
PANDYAN AND CHOLA INVASIONS IN THE 9TH CENTURY CE By the middle of the ninth century, the Pandyans had risen to a position of ascendancy in southern India, invaded northern Sri Lanka, and ransacked Anuradhapura. During the period 846 to 866 CE, Pandyan Tamils invaded and plundered Anuradhapura.
TAMIL VIOLENCE LED TO ABANDONMENT OF ANURADHAPURA -THE ROYAL CAPITAL OF 1400 YEARS In 993, the Chola Emperor Rajaraja I invaded Sri Lanka, forcing the then Sri Lankan ruler Mahinda V to flee to the southern part of the country. Rajendra I son of Rajaraja I launched a large invasion and Mahinda V was captured and taken prisoner to India where he died in 1037. Mahinda V (917-1007), was the last Sinhala king to rule from Anuradhapura. These Cholas ransacked the city of Anuradhapura and moved the capital to Polonnaruwa and subsequent Sri Lankan rulers who came into power after the Chola reign continued to use Polonnaruwa as the capital, thus ending the Anuradhapura regime.
TAMIL PLUNDER OF ANURADHAPURA Rajadhiraja Chola II (1166-1178 C.E.) who was a Chola king in India had serious disputes with the Pandyans and the Sinhala rulers on the opposite side, bringing untold misery to both sides. This civil war that resulted between the Cholas and Pandyan Tamils brought power to Pandyans resulting in invasions and plunder of Anuradhapura.
ROYAL CAPITAL RELOCATED IN POLONNARUWA OWING TO TAMIL INVASIONS AND VIOLENCECHOLAS OUSTED FROM POLONNARUWA
VIJAYABAHU- I (1045-1095 CE) ousted the Chola Tamils from Anuradhapura and regained the Rajarata Sinhala kingdom. He chose Polonnaruwa as his capital. It is also significant that Hindu Devale’s were respected and Tamil soldiers were maintained in the service of the king. King Vijayabahu had Leelavati as his chief queen, but also married a princess from Kalinga Royal Family as his second wife. From her he had a son named Vikrama Bahu and a daughter named Ratnavali. His sister, Mitta, was given in marriage to a Pandyan Prince who had three sons, the eldest of whom named Manabharana, became the husband of Ratnavali. Their son was Parakrama Bahu. I.
PARAKRAMA BAHU- I (1140-1173 CE) – Grandson of Vijaya Bahu I, a Prince of Royal Blood, of Pandyan descent, as the son of Manabharana and Vijaya Bahu’s sister Mitta. Parakrama Bahu I became King in 1140 and reigned for thirty three years leaving behind no heir to the throne. This led to the nomination of VIJAYABAHU -II as king (1173-1174 CE) He was Parakrama Bahu’s sisters son
NISSANKA MALLA (Kirti Sri Nissanka) 1174-1183 CE was a Kalinga Prince and his reign was followed by a period of utmost political instability resulting in downfall of the Rajarata kingdom and the former glory of Polonnaruva.
TAMIL INVASIONS DURING POLONNARUWA ERA During the reign of Queen Lilavati 1197-1198 CE – the Widow of King Parakrama Bahu – a South Indian Pandyan Tamil invader deposed her and became the king and ruled for three years.
KALINGA MAGHA INVASION (1201-1222 CE) In 1201 Sri Lanka was invaded by MAGHA a Dravidian Kalinga prince who took the king captive, tortured him and robbed him of all riches. He ruled for 21 years until 1222 CE. The ferocity, cruelty and barbarism of Tamils were unprecedented. These Tamils ransacked the kingdom, killed man and beast, broke images, destroyed temples, viharas, tortured the rich of their wealth and gave land to Cholas. The Tooth and Bowl relics were hidden. Kalinga Magha tyrannized the inhabitants of Raja Rata and extended his invasion to the south of the country where he was counter-attacked by the Sinhala and this Tamil terrorist escaped death and ran back to India with some of his soldiers. These Tamils ransacked the kingdom, killed man and beast, broke images, destroyed temples, viharas, tortured the rich of their wealth and gave land to Cholas. The Tooth and Bowl relics were hidden. Kalinga Magha tyrannized over the inhabitants of Raja Rata and extended his invasion to the south of the country, but was compelled to retreat by the forces of Vijaya Bahu-III of Maya Rata (1222-1226 CE) and was killed by the Sinhala on his way back to India.
INSECURITY BROUGHT ABOUT BY TAMILS A MAIN REASON FOR RELOCATION OF CAPITALS
VIJAYA BAHU -III (1222-1226 CE) who expelled Magha the Tamil invaders from Maya Rata, moved the seat of government to Dambadeniya. He had two sons named Parakramabahu and Bhuvaneka Bahu.
PANDITHA PARAKRAMA BAHU- II (1226-1257 CE) – the eldest son of Vijaya Bahu III -became the king after his father Vijaya Bahu III.The new king was known as Panditha Parakramabahu – II, on account of his great learning.
Chandra Bhanu the Tamil, who claimed to be a ruler of Jaffna, went to war with Panditha Parakrama Bahu and was defeated mercilessly. Although Panditha Parakramabahu was crowned at Polonnaruwa he ruled at Dambadeniya. He reigned as king over the whole of Lanka for thirty five years and upon his death was succeeded by his son, Vijaya Bahu who ruled for two years and political instability followed with several kings who ruled for short periods of time.
REPEATEDLY INVADED BY INDIAN TAMIL FORCES
BHUVANEKA BAHU– I ascended the throne in 1259 and ruled until 1270. During the early part of his reign our country was repeatedly but unsuccessfully invaded by Indian Tamil forces. He initially ruled from Dambadeniya and later shifted his capital to Yapahuva. The life of Yapahuva as the capital of Lanka lasted only till the death of King Bhuvaneka Bahu I, when it was subjugated and despoiled by another Tamil invasion.
INVASION OF TAMIL PANDYAN ARMY
PARAKRAMA BAHU – III, the nephew of Buvaneka Bahu- I, became king in 1270 and ruled for five years in Polonnaruwa. During his reign the island was invaded by a Pandyan army led by one Chakravarti. The invaders succeeded in capturing the forces of Yapahuva and carrying off the sacred Tooth-Relics to India. The Sinhala king succeeded in bringing it back to Lanka and placed the relics in Polonnaruwa.
BUVANEKA BAHU – II (1275-1277CE) – Son of Buvaneka Bahu I, cousin of Parakrama Bahu III who had a Pandyan connection ruled from Kurunegala.
PANDYAN INVASION
PARAKRAMA BAHU – IV (1277-1301 CE) – son of Buvanekka Bahu II proclaimed himself king against the Pandyan Emperor Kulasekera. Kulasekera came himself to avenge the killing of his nephew Parakrama Bahu III by Buwanekabahu -II. He invaded Yapa Patuna Kingdom and captured it.
(This is a mere chronological outline to highlight Tamil invasions and violence in the past.
I have refrained from enumerating the atrocious nature of these events
– Dr. Daya Hewapathirane).

கலிங்க மாகன் வருகை:
ஏலேல சிங்கன் என்னும் தமிழ் மறவனது காலத்துக்கு பின்னே சிங்கள மக்கள் கண்ட மிகப்பெரிய பேரழிவு கலிங்க மாகன் காலத்தில் தான். கலிங்க மாகனின் வருகை ஏன் என இன்னும் பலருக்கு புரியவில்லை. காரணம் கலிங்க தேசமும் அதன் கிழக்கு தேசங்களிலும் "பௌத்தம்" மதத்துக்கே முக்கியத்துவம் இருந்துள்ளது அப்படியிருக்க கலிங்க மாகன் இடித்து தள்ளிய புத்த விகாரங்களும் மிகப்பெரிய புத்தகோவிலும் ஏராளம். சிங்களர்கள்  கலிங்க மாகனை "பௌத்தத்தை அழிக்க வந்த பேய்" என வர்னிகிக்கிறது மகாவம்சம்.

கலிங்க மாகனது காலத்தில் தான் சைவ,வைனவ கோவில்கள் நிறைய கட்டப்பட்டன திரிகோன மலை சிவன் கோவிலும்,கோனேசர் கோவிலும் இந்த காலகட்டட்திலே கட்டப்பட்டது எனலாம். கலிங்க மாகன் என்பது "கலிங்க  பேரரரசன்" என்பது ஒரு பொருளாகும். கலிங்க மாகனது கல்வெட்டும் சாசனங்களும் தமிழிலே இருந்துள்ளது. கலிங்க மாகனின் துனை அரசன் "செயபாகுதேவன்" என்பவன் "சோழ கங்கன்" என்பதே பின்ன்னலய தெளிவு. கலிங்க மாகன் காலத்திலும் இராஜேந்திர சோழனின் வம்சமான "இராஜ இராஜ சோழ கங்கன்" காலத்திலும் கலிங்கத்திலும் தமிழே வழக்கு மொழியாகவும் கல்வெட்டு மொழியாகவும் இருந்துள்ளது.


கலிங்க மாகன் 20000 கலிங்க நாட்டு படையுடனும் தமிழ் நாட்டிலே திரட்டிய பெரும்படையுடனே இலங்கையை வென்று 40 ஆண்டு காலம் ஆட்சி செய்தான். அவ்வளவு பெரிய படையுடன் வந்த் கலிங்க மாகன் தமிழகத்தின் மீது ஏன் படையெடுக்கவில்லை இலங்கை மீது ஏன் வன்மம் சைவ சமயத்தை   பரப்ப ஏன் முனைய வேண்டும் என்று பார்க்கும் போது. கலிங்க மாகனையும் ஆதி தமிழான "சோழ கங்கன்" பரம்பரை சார்ந்தவன் என கருதலாம். இதை மகாவம்சம் "கலிங்க மாகன் மற்றும் ஜெயபாகுதேவன்" இருவரையும் தமிழ் அரசர்கள் என்கிறது.

aruppukottai
திருக்கோவில் கல்வெட்டுக்கள்:
அருப்புக்கோட்டை சொக்கலிங்கபுரம் அருள்மிகு ஸ்ரீ மீனாட்சி சொக்கநாதர் திருக்கோயிலின் மூலவர் சுவாமி சன்னிதியின் மேற்கு, வடக்கு தெற்குபுற வெளி சுவர்களில் மொத்தம் பதினோரு கல்வெட்டுக்கள் உள்ளன. 1914 ஆம் ஆண்டு தொல் பொருள் துறையினர் இக்கல்வெட்டுக்களை படியெடுத்து வெளியிட்டுள்ளார்கள். இதில் ஒன்பது கல்வெட்டுக்கள் மாறவர்மன் சுந்தர பாண்டியன் காலத்தவைகளாகும்.
இது தவிர சூரிய புஷ்கரணி தெப்பக்குளத்தின் தண்ணீர் வந்து விழும் மடையின் இரு பக்கங்களிலும் கல்வெட்டு ஒன்று உள்ளது. இந்த கல்வெட்டு விபரங்களை தென்னிந்திய கல்வெட்டு சாசன 1914 ஆம் ஆண்டிற்கான அறிக்கை 1962-63 ல் கடித எண் 203/1463/1511 நாள் 11-4-62 ல் இக்கல்வெட்டுக்கள் வ.எ.402 முதல் 412 முடிய எண்ணிடப் பட்டதாக கூறுகிறது. தெப்பக்குள கல்வெட்டிற்கு எண்.510 என்று எண் கொடுக்கப்பட்டு பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.
கல்வெட்டுக்கள் விபரங்கள் வருமாறு:
1. கல்வெட்டு எண்.402:
இது மூலவர் சுவாமி கருவறையின் தெற்கு பக்க வெளிசுவரில் உள்ளது. சோழநாடு கொண்டவன், திரிபுவன சக்கரவர்த்தி மாறவர்மன் என்ற சுந்தரபாண்டியத் தேவர் தனது ஐந்தாவது ஆட்சி ஆண்டில் அதாவது கி.பி.1221 ல் இதை பொறித்துள்ளான்.
செய்தி
“செங்காட்டிருக்கை இடத்துவளியில் உள்ள குறள் மணீஸ்வரமுடையார் கோயிலில் மூன்று நந்தா விளக்கெரிக்க கொடை கொடுத்தது. ”
2.கல்வெட்டு எண்.403:
இது மூலவர் சுவாமி கருவறையின் தெற்கு பக்க வெளிசுவரில் உள்ளது. மன்னன் சடாவர்மன் என்ற திரிபுவன சக்கரவர்த்தி குலசேகர தேவன் தனது பதினெட்டாவது(13+5) ஆட்சி ஆண்டில் அதாவது கி.பி.1208 ல் இதை பொறித்துள்ளான்.
செய்தி
“வெண்பில் நாட்டு செங்காட்டிருக்கை இடத்துவளியில் உள்ள குறள்மணீஸ்வரமுடைய நாயனார் கோயில் அர்த்த மண்டப நுழைவு வாயிலுக்கு ஒரு கல் தானமாக கொடுத்தது.”
3. கல்வெட்டு எண்.404:
இது மூலவர் சுவாமி கருவறையின் தெற்கு பக்க வெளி சுவரில் உள்ளது. திரிபுவன சக்கரவர்த்தி சுந்தரபாண்டியத் தேவர் தனது மூன்றாவது ஆட்சியாண்டில் அதாவது கி.பி.1219ல் இதை பொறித்துள்ளான்.
செய்தி
“இது பிறந்த தின சதாபிசேக நாளன்று சொக்கநாதருக்கு வழங்கப்பட்ட கொடை பற்றி தெரிவிக்கிறது. இக் கல்வெட்டு முழுமையடையாமல் அரைகுறையாக உள்ளது”
4. கல்வெட்டு எண். 405:
இது மூலவர் சுவாமி கருவறையின் தெற்கு பக்க வெளிசுவரில் உள்ளது. காலம் எதுவும் இக்கல்வெட்டில் குறிப்பிடப்படவில்லை. மன்னன் சுந்தரபாண்டியத் தேவன் காலத்தில் பொறிக்கப்பட்டது.
செய்தி
“குறள் மணீஸ்வரமுடைய நாயனார் கோயிலுக்கு இரண்டு மாலைகள் கொடுத்து வர நிலமும் நந்தவனமும் கொடை கொடுத்த விபரத்தை இது தெரிவிக்கிறது.
5. கல்வெட்டு எண்.406:
இது மூலவர் சுவாமி கருவறையின் தெற்கு பக்க வெளிசுவரில் உள்ளது. மன்னன் சுந்தரபாண்டியத் தேவர் காலத்தில் பொறிக்கப்பட்டது. சோழ நாட்டை பகிர்ந்தளித்தவன் என்ற சிறப்பு பெயர் பெற்ற இவன் தனது எட்டாவது ஆட்சியாண்டில் அதாவது கி.பி.1224ல் பொறித்தது.
செய்தி
“தென்னிலங்கை வளஞ்சியர்களில் ஒருவரான செகல் சேவகத் தேவன் ‘அருந்தவ நாச்சியார்’ எனப்படும் ‘பார்வதி’ சிலையை பிரதிஷ்டை செய்தான்.”
6.கல்வெட்டு எண். 407:
இது மூலவர் சுவாமி கருவறையின் மேற்கு பக்க வெளி சுவரில் மன்னன் சுந்தரபாண்டியத் தேவன் தனது எட்டாவது ஆட்சி ஆண்டில் அதாவது கி.பி.1227ல் பொறித்தது.
செய்தி
“செகல் சேவகத் தேவன் ‘லிங்கபுராணத் தேவர்’ எனப்படும் ‘லிங்கோத்பவர்’ சிலையை பிரதிஷ்டை செய்தான்.”
7. கல்வெட்டு எண் 408:
இது மூலவர் சுவாமி கருவறையின் வடக்கு வெளி சுவரில் மன்னன் “முடிகொண்ட சோழபுரத்தில் சோழரை வென்றவன்” என்ற சிறப்பு பெயர் பெற்ற சுந்தரபாண்டியத் தேவர் தனது நான்காவது(3+1) ஆட்சி ஆண்டில் அதாவது கி.பி.1220ல் பொறித்தது.
செய்தி
“அழகன் அருளாள பெருமாள் என்ற உலக நாராயண சக்கரவர்த்தியால் உலக நாராயண சந்தி பூசை என்ற சிறப்பு பூசைக்கு நிலம் கொடுத்தது குறித்து தெரிவிக்கிறது. முதலாம் ஆண்டு தனுசு தேதி 3 சிரவண புதன்கிழமை என்று கல்வெட்டு பழுதுடன் உள்ளது”
8.கல்வெட்டு எண்.409:
இது மூலவர் சுவாமி கருவறையின் வடக்கு பக்க வெளி சுவரில் உள்ளது. ‘சோழநாடு கொண்ட’ சுந்தர பாண்டியத் தேவரின் பதினொன்றாவது ஆட்சி ஆண்டில் மார்கழி ஐந்தாம் நாள் இக்கல்வெட்டு பொறிக்கப் பட்டுள்ளது.
செய்தி
“சோழகங்க தேவனின் ஆணைப்படி சோழகங்கம் என்ற இடத்திலிருந்து ‘இணக்கு நல்ல பெருமாள்’ கல் சிலையையும் உற்சவர் பெண் (உலோக ) சிலையையும் கொடுத்தான்”
கல்வெட்டு எண்.410:
இது மூலவர் சுவாமி கருவறையின் வடக்கு வெளி சுவரில் உள்ளது. குலசேகர தேவன் கி.பி.1286ல் பொறித்தது.
செய்தி
“பல நாடு கொண்ட குலசேகரனின் பதினெட்டாவது ஆட்சி ஆண்டில் சோழகங்க தேவனின் ஆணைப்படி இடத்துவளி பிள்ளையார் கோயிலுக்கு நிலம் கொடுக்கப்பட்டது”

10. கல்வெட்டு எண். 411:
இது மூலவர் கருவறையின் வடக்கு பக்க வெளி சுவரில் உள்ளது. முடிகொண்ட சோழபுரத்தில் பகைவரை வென்ற திரிபுவனச் சக்கரவர்த்தி சுந்தரபாண்டியன் தனது பதினைந்தாவது ஆட்சியாண்டில் அதாவது 1231ல் இக்கல்வெட்டை பொறித்துள்ளான்.
செய்தி
“இது துர்க்கையார் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டது குறித்த ஆவணம்”
11) கல்வெட்டு எண் 412:
இது மூலவர் சுவாமி கருவறையின் வடக்கு பக்க வெளிசுவரில் உள்ளது. சோழ நாட்டை பகிர்ந்தளித்தவன் என்ற சிறப்பு பெயர் கொண்ட திரிபுவன சக்கரவர்த்தி மாறவர்மன் சுந்தர பாண்டிய தேவன் தனது 14 வது ஆட்சி ஆண்டில் அதாவது கி.பி. 1230(மிதுனம் மாதம் அதாவது ஆனி மாதத்தில் தேதி 13 ஞாயிற்றுக்கிழமை ரோகிணி நட்சத்திர தினத்தில்) இக்கல்வெட்டை பொறித்தது.
செய்தி
“குளம் விற்பனை குறித்தும் இடத்துவளியில் உள்ள இடத்துவளி பிள்ளையார் கோயிலுக்கு நிலம் கொடை கொடுத்தது குறித்தும் கூறுகிறது”
12. கல்வெட்டு எண்.510:
இது சூரிய புஷ்கரணி தெப்பக்குளத்தின் நீர் வரத்து மடையான பிரமடை கண்மாயின் பிரமடையின் இரு பக்கங்களிலும் உள்ளது. இது(சக-7) கி.பி.1115 ஆம் ஆண்டில் செதுக்கப்பட்டுள்ளது அரசன் பெயர் இதில் இல்லை.
செய்தி
” ஊருணி நிறுவப்பட்டுள்ளது குறித்த ஆவணமிது. செங்காட்டிருக்கை இடத்துவளியில் உள்ள திருவாளராய உதயன் சோழகங்கன் மகன் அருளாரழகப் பெருமாள் என்ற பெயர் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது”.
இப்படி வந்தது தான் "சோழ கங்கன்" பரம்பரை இலங்கையிலும் தமிழகத்தின் தென்கிழக்கு பகுதியில் ஆட்சியமைத்தது.

பூரி ஜெகன்நாதர் கோவிலின் சாயலில் திருப்புல்லானி ஆதிஜெகன்நாதர் கோவில்:

நாம் ஒரு புதிய ஊருக்கு குடிபோகின்றோம் என்றால் அந்த ஊருக்கு நமது குலதெய்வத்தின் கோவிலின் மன்னை எடுத்து சென்று கோவில் உண்டாக்குவோம். அதுபோல தான் அனந்தவர்மன் சோழகங்கன் கட்டியதை போலவே பூரி ஜெகன்நாதர் கோவிலின் சாயலில் திருப்புல்லானி ஆதி ஜெகன்நாதர் கோவில் மற்றும் கோனர்க் சூரியன் கோவில் போலே கோனேஸ்வரர் கோவில். என அதே சாயலில் கட்டினர் சோழகங்கர்.


ஏன் இவ்வளவு விரிவாக கூறுகிறோம் என்றால் இந்த சோழகங்கன் என்னும் சோழ பரம்பரையில் வந்தவர்கள் தான் ஆரியசக்கரவர்த்தியும் இராமநாதபுரம் சேதுபதிகளும். இதை யாழ்பாண வைபமாலையில் ஆரிய சக்கரவர்த்தியை "சோழ இளவரசன்" என கூறுகின்றது. சேதுபதியும் தம்மை "இரவிகுல ரகுநாத சேதுபதி" எனவும் தம்மை செம்பிவளநாடன் என கூறிகொள்கிறார்.சேதுபதிகள் மகள் நீலகேசியை மணந்த வெடியரசன் விஷ்னுபுத்திரன்:
சேதுபதிகளுக்கும் நெடுந்தீவு நயினாத்தீவு முற்குக தேசத்தலைவர் விஷ்னுபுத்திர வெடியரசருக்கும் இடையே மண உறவுகள் இருந்துள்ளது. சேதுபதி மகளை மணந்த வெடியரசன் கதை பற்றிய கோட்டை கொத்தலங்கள் நெடுந்தீவில் காணலாம்.


சேதுபதி மகராஜவின் வழியில் வந்த குளக்கோட்டன்:
குளக்கோட்டன் என்னும் மகாராஜன் சேதுபதி ராசர் பரம்பரையில் வந்தவன் என வெடியரசன் கதை கூறுகிறது.



ஆதிஜெகன்நாதர் கோவிலின் எல்லா முனையிலும் சேதுபதிகளின் திருப்பனிக்கான சாண்று இருக்கும் அந்த கோவிலின் கோபுரம் முதல் பல பிரகாரங்கள் கட்டியது சேதுபதி தான். இது போக இராமேஸ்வரம் கோவிலின் திருப்பனிகளுக்காக சேதுபதி தன்னை "இராமநாத காரியநாதன்" என கூறிகொள்கின்றார்.

திருக்கோனமலையில் உள்ள கோனேசர் கோவிலையும் நல்லூர் கந்தசாமி கோவிலையும் கட்டியது ஜெகராசசேகரனே.

சேதுபதியின் நாடுகளில் "கீழ் செம்பிநாடு" "வடதலை செம்பிநாடு" ஊர்களின் பெயர் "வீரசோழன்" "மதுராந்தகனூர்" "அரியமான்" போன்ற பெயர்களும் சேதுபதிகளின் வம்சத்திலே "உடையான்"  "மதுரந்தகி நாச்சியார்" "உலகமுதுடயாள்" "ராஜராஜேஸ்வரன்" "திருவுடையத் தேவர்" "இராசேந்திரன்" "தடாதகை நாட்டில் செம்பிவள கரதளபன்" "உடையார் தேவர்"  போன்ற பெயர்கள் சோழரை நினைவு படுத்தும்
செம்பி நாட்டு மறவர் கிளைகள்
--------------------------------------------------------
1.மரிக்கார் கிளை = சங்கு பயத்தன் குடி(சோழ பாண்டியன்)
2.பிச்சையன் கிளை = சட்டி குடி(சோழ  கங்கன்)
3.தொண்டமான் கிளை = கச்சிலான் குடி(சோழ வல்லபன்)
4.கட்ரா கிளை = முண்டன் குடி(சோழ கேரளன்)
5.கற்பகத்தார் கிளை = மாளவன் குடி(சோழ கன்னங்குச்சிராயர்)(மாளவம்=குஜராத்)
6.சீற்றமன்(ஸ்ரீ ராமன்) கிளை = முறண்டன் குடி(சோழ அயோத்திராஜன்) 
7.தனிஞ்சா கிளை = தனஞ்சயன்[கோப்பி] குடி(சோழ கனகராஜன்)

சோழர் படையில் இருந்த கத்திரியர்,கொற்றவாளர்,எறிவீரர்,முனைவீரர்,இளஞ்சிங்க வீரர்களுடன் கலிங்க மாகனால் கச்சி தொண்டையாண்ட திரையரையும் சேரர் வம்ச வில்லவரையும் கலிங்கத்தின்  காலிங்கர்களையும் ஒன்றினைந்த மறவர் சேனையே இந்த முற்குக வன்னியர்கள்.
இவர்கள் யார் என தற்போது கூற தேவையில்லை.

இராஜேந்திர சோழரின் 1055- ஆம் ஆண்டில் எழுதபட்ட இராஜேந்திர சோழரின் மெய்கீர்த்தியில் சோழபாண்டியன்,சோழகங்கன்,சோழகேரளன்,சோழ அயோத்திராஜன்,சோழ கனகராஜன்,சோழ கன்னங்குச்சிராஜன்,சோழ வல்லபன்
 அதனாலேயே அவர்களுக்கு வன்னிபங்கள் கிடைத்துள்ளன. என தோன்றுவதால் சில ஆதாரங்களையும் முன் வைக்கின்றோம்.




1)சோழபாண்டியன் 2)சோழகங்கன் 3)சோழகேரளன் 4)சோழ அயோத்திராஜன்
5)சோழ கனகராஜன் 6) சோழ கன்னங்குச்சிராஜன் 7)சோழ வல்லபன்

1.மரிக்கார் கிளை = சங்கு பயத்தன் குடி = சோழ பாண்டியன்
2.பிச்சையன் கிளை = சட்டி குடி= சோழ கங்கன் =  சோழ கலிங்க ராஜன்
3.தொண்டமான் கிளை = கச்சிலான் குடி= கத்திரியர்  = சோழ வல்லபன்
4.கட்ரா கிளை = முண்டன் குடி= சோழ கேரளன்  = வில்லவராயர் 
5.கருபுத்திரன் கிளை = மாளவன் குடி= சோழ கன்னங்குச்சியார்  = குச்சிராயர்(மாளவம்=குஜராத்)
6.சீற்றமன்(ஸ்ரீ ராமன்) கிளை = முறண்டன் குடி  = சோழ அயோத்திராஜன்
7.தனிஞ்சா கிளை = தனஞ்சயன் குடி= கனகராயர்  = சோழ கனகராஜன்

எனவே ஆதியில் இராஜேந்திர சோழனால் கலிங்கத்தில் "சோழ கங்கன்" ஆக முடிசூட்டப்பட்டு பின்பு கலிங்க மாகனால் இலங்கையில் அழைத்துவரப்பட்டு பாண்டியருக்கு துனைவராகி சுய ஆட்சி புரிந்து  "நமச்சிவாய" "இராம நமோ" போன்று இந்து மதத்தின் தர்மத்தை காத்து தமிழ் வளர்த்த பரம்பரையினரே சேதுபதிகள் மற்றும் ஆரியசக்கரவர்த்தி எனலாம்.


நன்றி:
விக்கிபீடியா
கையிலாய வைபமாலை
Bibliography[edit]

Sastri, K. A. Nilakanta (2000) [1935]. The Cōlas. Madras: University of Madras. pp. 322-323.
Jump up ^ Cesarone, Bernard (2012). "Bernard Cesarone: Pata-chitras of Orissa". asianart.com. Retrieved 2 July 2012. This temple was built between approximately 1135-1150 by Codaganga
Jump up ^ "Chodaganga Deva". indiadivine.org. 2012. Retrieved 2 July 2012. Chodaganga Deva (1078-1150), the greatest of the Ganga kings, built a new temple on the ruins of the old one




No comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.